Opinia na temat książki Malibu płonie

Siedzę i zastanawiam się co ja mam napisać o tej książce. W jakie słowa ubrać te moje odczucia, które są trochę sprzeczne i nawet dla mnie mało zrozumiałe. Bo czytało mi się ją dobrze. Płynęłam przez tekst, tak jak to rodzeństwo urodzone w Malibu wznosiło się i płynęło na falach. I ta książka też miała takie swoje wzloty i upadki.

Podobała mi się i przykuła uwagę tragiczna historia June.
Akcja powieści obejmuje jeden dzień i jedną noc, ale to przedstawione retrospekcje były moim zdaniem ciekawsze.

Autorka jak zwykle wykreowała bardzo realnych bohaterów, którzy mogliby istnieć naprawdę. I kto to wie, czy gdzieś tam w wielkim świecie nie istnieli. Nie poczułam niestety tych lat 80. W mojej wyobraźni cała akcja rozgrywała się współcześnie..

Pieniądze, sława, alkoholizm, zdrady, a wśród tego niezwykłe rodzeństwo, które szybciej niż inni musiało dorosnąć i stawić czoła wielu problemom. Silna postać Niny, a jednocześnie krucha, zapominająca o swoich potrzebach. Czy historia lubi zataczać koło? Czy powtórzy los matki?

Jedna impreza, tego jednego roku zweryfikuje wszystko. Świat i życie, które udało im się stworzyć zapłonie, by z popiołów powstać na nowo.
Ale mimo pożaru, zabrakło mi ognia. Zabrakło emocji, zżycia się z tymi postaciami i przeżywania tego co ich spotyka.
Jestem chyba za bardzo przyzwyczajona do mocnych thrillerów, bo miałam wrażenie, że w tej książce to się przecież nic nie dzieje.
Że była to taka trochę historia o niczym.

Ale ja może po prostu niekoniecznie lubię w obyczajówki..
"Siedmiu mężów Evelyn Hugo" nadal pozostaje tą ulubioną, chociaż absolutnie nie twierdzę, że "Malibu płonie" to zła książka.