Opis

Maria Tarnowska, żona urodzonego w Dzikowie, wybitnego dyplomaty Adama Tarnowskiego, była postacią niezwykłą, którą można zaliczyć do szeregu najwybitniejszych kobiet w historii Polski XX wieku. Była jedną z czołowych działaczek PCK, niosła pomoc i opiekę w szpitalach żołnierzom walczącym na frontach I wojny światowej. W czasie wojen lat 1919-1920 organizowała i pracowała w tzw. szpitalach mobilnych. W okresie międzywojennym we władzach Polskiego Czerwonego Krzyża; tworzyła nowoczesne pielęgniarstwo w Polsce, w czasie okupacji niemieckiej wiceprezes PCK. Podczas Powstania Warszawskiego prowadziła z ramienia PCK pertraktacje z Niemcami, dzięki czemu teren ogarniętego walkami miasta mogło opuścić kilkanaście tysięcy ludności cywilnej. Brała także udział w negocjacjach warunków ewakuacji szpitali i ludności cywilnej po kapitulacji Powstania. Po wojnie usunięta przez władze komunistyczne z PCK i zagrożona aresztowaniem wyjechała z Polski. Powróciła do Warszawy w 1959 r.

Spis treści

Słowo wstępne - Jan A. Tarnowski /9

Wprowadzenie /13

Rozdział I. Gniazdo rodzinne (1880-1901) /19

Rozdział II. Małżonka dyplomaty. Pierwsze kroki na drodze życiowego powołania (1901-1918) /45

Rozdział III. Siostra przełożona w szpitalach polowych (1919-1920) /97

Rozdział IV. Działalność w Polskim Czerwonym Krzyż (1921-1939) /127

Rozdział V. Wiceprezes PCK w latach wojny i okupacji niemieckiej (9 XI 1939 - 31 VII 1944) /171

Rozdział VI. Powstanie Warszawskie i pertraktacje z Niemcami. Zarząd Główny PCK po kapitulacji Warszawy (1 VIII 1944 - I 1945) /265

Rozdział VII. W "wolnej" Polsce. Przymusowa emigracji. Powrót do kraju (1945-1965) /327

Życie i działalność Marii Tarnowskiej - podsumowanie /407

Aneksy /419

Wykaz źródeł i literatury /453

Indeks nazwisk /467

Dokumenty /481

Fotografie /515

Data wydania: 2021-04-29

ISBN: 978-83-88660-63-4, 9788388660634

Wydawnictwo: Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega

Kategoria: Biografia

Stron: 560

dodana przez: landrynkowa

Autor

Jolanta Adamska Historyk, działająca w zespole upamiętniającym ofiary zbrodni katyńskiej (m.in. organizacja nekropolii), współpracująca z Andrzejem Przewoźnikiem.