Mazurskie dole i niedole

Ks. Alfred Jagucki był pierwszym duchownym ewangelickim, który w 1945 roku przybył na Mazury i pozostał tu 18 lat, podejmując najpierw pracę kościelną w Sorkwitach, a od roku 1952 w Szczytnie. W swych wspomnieniach, które napisał w sędziwym wieku, autor ukazuje Mazury jako krainę czułej i bolesnej pamięci. W tym zaś, co przeżył i napisał, stara się zrozumieć, dlaczego na rodzinnej ziemi traktowano Mazurów jako obcych. Podaje przykłady niegodziwości i konfliktów oraz funkcjonujących po wojnie stereotypów, które umacniały nieufność i rozgoryczenie ludności miejscowej. Takiej książki o mazurskim życiu kościelnym, jaką jest ta praca, dotychczas nie było.

Ilustracją tekstu są rysunki nestora olsztyńskich artystów plastyków Hieronima Skurpskiego z cyklu rybackiego "Połów zimą", wykonane w 1964 roku w Głodowie na skraju Puszczy Piskiej. Książka zawiera także bogatą dokumentację fotograficzną, ukazującą ważne momenty z życia autora i jego rodziny (ponad 40 zdjęć). Wspomnienia uzupełnia "Dodatek", w którym znalazły się osobiste refleksje synów autora: ks. bp. Janusza Jaguckiego - zwierzchnika Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, oraz ks. bp. Waltera Jaguckiego - zwierzchnika Kościoła Luterańskiego w Wielkiej Brytanii. Ponadto jubileuszowymi wspomnieniami o przyjacielu dzieli się biskup-senior Jan Szarek, prezes Diakonii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Książkę zamyka krótkie "Posłowie" księdza Rudolfa Bażanowskiego, obecnego biskupa Diecezji Mazurskiej, informujące o dzisiejszym stanie Kościoła na tym terenie.