Męża poproszę

Matylda Man zebrała w swej powieści gamę mitów i stereotypów, jakie na dobrą sprawę - mimo XXI wielu i wieloletniej mody na single - wciąż pokutują w naszym społeczeństwie. Wszystko oczywiście podane jest w formie prześmiewczej, jako karykatura, trochę naszej zaściankowości, trochę przywiązania do tradycyjnie pojmowanych ról. Z drugiej strony czy aby tak nie podchodzimy do tematu osób żyjących w pojedynkę? Jest taka presja, szczególnie w stosunku do kobiet, żeby każda miała oparcie w postaci mężczyzny, że nawet te, którym po kolejnych rozczarowaniach partnerami wychodzi to już bokiem, po jakimś czasie znów desperacja zagląda w oczy. Otoczenie zaniża wartość kobiety tylko dlatego, że ta jest samotną. Ale jeśli ta samotna jednostka potrafi sobie zorganizować życie w pojedynkę, zapracować na własne utrzymanie i czuje się lepiej bez męża i dzieci to skąd w społeczeństwie to ciągłe stanie na straży i patrzenie z litością na - w końcu - zaradne kobiety?

W sposób stosunkowo zabawny lecz nie pozbawiony goryczy opisane zostało zjawisko, o które ocieramy się w naszej codzienności. Zawsze gdzieś obok jest ktoś, kto pragnie żyć sam, z własnego przemyślanego wyboru, a ma narzucane, że powinien inaczej. Nie żyjemy po to by dogadzać innym i spełniać marzenia bliskich. Nie da się być na siłę szczęśliwym z byle kim, nie da się na dłuższą metę żyć byle jak, z kimś kto nas nie szanuje i nie motywuje do działania.
Naszpikowana dobrymi radami bliskich i znajomych, jak zdobyć mężcz...