Morderczy dotyk

Nie mam nic przeciwko przeczytaniu raz na jakiś czas thrillera, w którym znajdzie się trochę romansu, w końcu dentystka też baba :) Czasami udaje mi się nawet trafić na taki wytwór, nazywany przeze mnie "thrillerem dla bab", który nie męczy aż tak bardzo stężeniem cukierkowatości i przewidywalności. Niestety, mimo szczerych chęci "Morderczy dotyk" mnie zmęczył.

Zacznijmy od zaskakujących postaci i nieprzewidywalnej fabuły. On - zabójczo przystojny i obłędnie bogaty. Ona - głównie piękna, ale tym razem również twarda agentka FBI. Nienawidzą się szczerze i do bólu, czemu dają wyraz przez mniej więcej pierwszą połowę książki, tak co drugie zdanie. Niezmiernie trudno się było domyślić, że w końcu zapałają do siebie ognistym uczuciem, ale w końcu to nastąpiło :) Zbliżyła ich do siebie ni mniej ni więcej tylko seria brutalnych morderstw.

Morderca zaś to niezły drań, porywa młode, wysportowane kobiety, torturuje i urządza polowania na swoje ofiary na własnej posesji. Kiedy wreszcie je dopada i uśmierca, wiesza zwłoki na drzewie i zdejmuje skalp, psychopata jeden. Tylko ma mały problem - jego ofiary nie są takie, jakich się spodziewał. Oczekiwał woli walki i lepszej rozrywki. Dlatego wpadł na pomysł porwania... tak! Agentki FBI!

Agentka Baxter zostaje oczywiście porwana tuż po pierwszej wspólnej nocy spędzonej ze swoim największym wrogiem (może ktoś pomyśli, że będą żyli długo i szczęśliwie i przeżyje wstrząs? :P). Niestety, ja wstrząsu z tego powodu nie pr...

Niezła, niezła :) Losy Nicky i Griffina wciągnęły mnie i nie pozwoliły zmrużyć oka w nocy. Czytałam z zapartym tchem, bo gierka mordercy mnie zafascynowała. Obok wątku kryminalnego fajnie poprowadzony romans, więc podziękowania dla Beverly Barton za kilka godzin dobrej zabawy.

Książka niezła, ale tego, kto przetłumaczył tytuł "The murder game" na "Morderczy dotyk" kazałabym bez mrugnięcia okiem wychłostać:/