Morze Potworów

Percy Jackson i Morze Potworów to drugi tom serii o znanym i lubianym Synie Neptuna. Rick Riordan zdążył już przyzwyczaić czytelników do niebezpiecznych przygód, które są udziałem nieustraszonych herosów. Tym razem Percy, Annabeth oraz Tyson - niezwykły przyrodni brat Jacksona wybierają się na wyprawę po "Złote runo", aby uratować Obóz Herosów przed powrotem tytana Kronosa oraz sosnę, która była tarczą ochronną magicznego świata, w którą została przemieniona została Thalia- córka Zeusa.
Nie sposób nie wspomnieć o filmie o tym samym tytule, który wydał mi się nieco słabszy od części pierwszej. Inaczej było, jednak z książką. Ogromną frajdę sprawiło mi poznawanie kolejnych greckich bóstw, których bohaterowie napotkali na swojej drodze: Syreny, Kirke czy cyklopa Polifema. Zaciekawiła mnie także historia Annabeth, Thalii
i Luke'a. Będę czytać kolejne części z całą pewnością.

 Od wydarzeń ze „Złodzieja pioruna” minął rok. Siódma klasa była dla Percy'ego spokojna, nie zaatakował go w tym czasie żaden potwór. No, prawie. Zmienia się to w trakcie gry w zbijanego, która zamienia się w śmiertelną rozgrywkę z mitologicznymi stworami. A późniejsze wydarzenia sprawią, że główny bohater z własnej woli wyruszy naprzeciw zagrożeniom z ich strony.
Zacznę od tego, co mnie w tej książce wkurzało, czyli dość długiego przypomnienia zdarzeń z poprzedniego tomu. Może to być przydatne przy dłuższej przerwie między czytaniem części. Jednak ja zabrałam się za „Morze Potworów” zaraz po skończeniu „Złodzieja Pioruna” i takie wprowadzenie wręcz utrudniało mi skupienie się na lekturze. Ale po tym czytało się już bardzo przyjemnie. Jednak nie tak przyjemnie jak oczekiwałam. Czegoś brakowało. Racja, było wciągająco. Napięcie trzymało czytelnika w swoich objęciach. Jednak nie na tyle, bym wręcz musiała czytać dalej. Było to trochę spowodowane tym, że fabuła opierała się w dużej mierze na mitach, które w większości już znałam. Przez to łatwo było odgadnąć dalszy rozwój wydarzeń. Drugim powodem jest to, że zostały powielone schematy znane z poprzedniego tomu. I tym sposobem „Morze Potworów” ciekawiło mnie, ale tylko ciekawiło.
Na równym poziomie został humor. Styl autora był tak samo zabawny jak w poprzednim tomie. Bawiło mnie wszystko, postacie, dialogi, sytuacje... No wszystko!
Bohaterowie w „Morzu Potworów” byli świetnie wykreowani. Każdy z nich miał swój c...

Nie czytałam wcześniej nic od Ricka Riordana, o Percym Jacksonie tylko słyszałam. Komiks zawiera wszystko, czego można było się spodziewać po tym tytule.

Przede wszystkim jest ciekawa fabuła, skrojona pod nastoletniego odbiorcę, oraz mnóstwo fajnych odniesień do mitologii greckiej. Czuję się zachęcona do poznania reszty uniwersum.

Bardzo podobały mi się kolory i projekty potworów, ale mimika postaci mnie trochę drażniła. Często wyraz twarzy kompletnie nie pasował do aktualnej sytuacji.

Polecam fanom fantastyki młodzieżowej, szczególnie takiej sięgającej do dawnych wierzeń.

Drugą część też wcześniej widziałam jako film, jednak na szczęście czytając książkę, niewiele już z niego pamiętałam. Tym razem, obok znanych już nam bohaterów, pojawia się nowy - Tyson, jest to przyrodni brat Percy'ego. Na początku nie tylko go nie polubiłam, ale wręcz irytowała mnie sama jego obecność z tej książce. Później jednak stał się się jedną z moich ulubionych postaci.

Druga część przygód młodego herosa równie przyjemna co pierwsza. Oczywiście łatwo przewidzieć co stanie się na końcu, ale samą książkę czyta się niesamowicie szybko. Szkoda tylko, że jest taka krótka. 275 stron to zdecydowanie za mało na plażowe czytadło!