Moskiewski proces

Czym „Proces” chce olśnić ? Otóż „nazwiska znakomitych fizyków - Oppenheimera, Fermiego, Shilarda i innych - którzy dobrowolnie podzielili się sekretami nuklearnymi ze Stalinem.” Skąd to wie? Otóż tak mówią „wspomnienia głównego stalinowskiego zabójcy i superszpiega generała Sudopłatowa”. A na jakiej zasadzie stalinowski zabójca i szpieg (nigdy za swoje wyczyny nie rozliczony) ma być kimś godnym zaufania?
Zagadka.

„Archiwum Mitrochina” (Mitrochin w przeciwieństwie do Sudopłatowa wybrał wolność) mówi o tym co innego, lecz osobliwa metodologia Bukowskiego brzmi widocznie: Sudopłatow napisał, znaczy prawda i nie ma potrzeby weryfikować. Tylko, że „wspomnienia” Sudopłatowa już na pierwszy rzut oka pełne są kłamstw bądź w najlepszym razie przemilczeń:
- o wojnie domowej 1918, że „ludność popierała czerwonych” (s. 32 polskojęzycznego wydania tych „wspomnień”)
- o zamachu na Kirowa, jakoby brak dowodu, by NKWD miało z tym coś wspólnego (s. 67, Robert Conquest „Stalin i zabójstwo Kirowa” przedstawia poszlaki świadczące o czym innym)
- o Katyniu „wierzyłem oficjalnej wersji, według której obozy z polskimi jeńcami wpadły w ręce Niemców, a ci ich wymordowali” (s. 258)
- o Powstaniu Berlińskim 1953 („dość mętnie przedstawił przebieg wydarzeń w NRD w 1953” przypis do s. 331)
- pakt Ribbentrop - Mołotow próbuje usprawiedliwiać, zaś odpowiedzialność Stalina za wybuch wojny zrzucić na innych „wszyscy trzej przyszli alianci - rządy radziecki, brytyjski i ...