Mroczny świt

Powieść kryminalna z dużym potencjałem. Nieźle napisana, intryga zapętlona, język niezły, nieco humoru. Wszystko niby ok. Ale... no właśnie, postacie głównych bohaterów przesłodzone, uczynni, pomocni w każdej chwili, tacy bez skazy i zmazy, dużo rozmyślają, rozmodleni bardziej niż księża. Wybaczcie, ale sytuacja, w której przełożony nadkomisarza prowadzącego sprawę, pyta go, czy aby, jako bardzo wierzący, będzie w stanie zaaresztować księdza zaangażowanego w dziecięcą pornografię, jest dla mnie absurdalna. Co ma piernik do wiatraka?
Przeczytałam połowę, dalej wkurzona i sfrustrowana, rzuciłam czytadło precz.

Z upodobaniem nosi czerwone sznurówki, ma słabość do hamburgerów i Jacka Danielsa. Jest agentem FBI w Nowym Jorku, nazywa się John Slade i ma polskie korzenie oraz zna nasz język.

Takiego głównego bohatera, stworzył Klaudiusz Szymańczak, były policjant, amerykanista, w swojej książce „Mroczny świt”. Służba w policji oraz znajomość Stanów Zjednoczonych, została świetnie wykorzystana przez autora w powieści.

Obok agenta Slade poznajemy również nadkomisarza Roberta Laurentowicza z Warszawy. Obaj funkcjonariusze współpracowali już razem wcześniej w śledztwie prowadzonym w Polsce, opisanym w pierwszej książce z agentem Sladem – „Negatyw”.

„Mroczny świt” to bardzo dobra powieść sensacyjna.

Ma wszystko to, co powinien mieć dobry kryminał. Ciekawie skonstruowane i wyraziste postacie, które budzą sympatie u czytelnika oraz świetną intrygę kryminalną. W tej książce wszystko do siebie pasuje i jej lektura, to była naprawdę ogromna przyjemność.

Dobrze, że autor napisał trzecią książkę z agentem Sladem i nadkomisarzem Robertem Laurentowiczem – „Virga”.

Po cichu i skromnie, pojawiła się na polskim rynku powieści kryminalnej, świetna seria sensacyjna. Mam nadzieję, że na trzech częściach się nie skończy.