Opinia na temat książki Na skraju załamania

Czy aby na pewno możemy ufać naszym bliskim, skoro nawet nie ufamy sobie?

Chociaż Cass Anderson obiecała mężowy nie wracać w burzliwą noc drogą przez las, zrobiła to, by szybciej dotrzeć do domu. Tylko, czy był to dobry pomysł? W zatoczce dostrzega samochód w którym siedzi kobieta, więc zatrzymuje się, lecz nie wysiada z nadzieją, że jeśli potrzebuje ona pomocy sama wyjdzie. Jednak, gdy tak się nie dzieje Cass odjeżdża. Jak się okazuje następnego dnia w wiadomościach ogłaszają, iż kobietę zamordowano. Główna bohaterka dowiaduje się, że jest to Jane - jej nowa znajoma. Co zaczyna ją doprowadzać do rozpaczy i okropnego poczucia winy.

Kobieta zaczyna mieć luki w pamięci, przez co czuje się jeszcze gorzej zważywszy na to, iż jej matka zmarła poprzez demencje we wczesnym wieku. Zapomina o umówionych spotkaniach, gdzie na parkingu pozostawiła swój samochód, rzeczach, które zakupiła przez telezakupy, czy nawet jak obsługuje się pralkę, bądź kawiarkę. Jeszcze te głuche telefony prawdopodobnie wykonywane przez zabójcę.

Książkę czyta się z wielką przyjemnością i napięciem. Osobiście w połowie książki zaczęłam dostrzegać, że z jednym z bohaterów jest coś nie tak. Jednak pod koniec to wszystko tak się obróciło, że sama nie wiedziałam co myśleć. Najbardziej podobały mi się te ostatnie rozdziały, w których ofiara zaczyna się o wszystkim dowiadywać, łączyć wątki i działać.

Wydaje mi się, że szczerze mogę polecić książkę B.A. Paris. Mnie na pewno nie zawiodła, a czy was, to już musicie sprawdzić sami czytając ją.