Opinia na temat książki Nadzieja

"Nadzieja" to wspaniała powieść o bezgranicznej miłości, która może stać się przekleństwem, samotności i nienawiści do samego siebie. Książka zdecydowanie odbiega od tych, do jakich przyzwyczaiła nas jej autorka. Osobiście uważam tę powieść za lepszą, w pewnym sensie dojrzalszą i zdecydowanie wartą polecenia.

Słów kilka o samej treści...

Główną bohaterkę Lilianę Borową poznajemy gdy ma 6 lat. Jest osamotnioną dziewczynką wychowywaną przez ojca, który wini dziecko za śmierć jej matki, lubi sięgać do kieliszka, nierzadko też wyładowuje emocje na swojej córce. Dziewczynka nie ma przyjaciół, dzieci się z niej wyśmiewają, a do tego żyje w ciągłym strachu przed gniewem ojca. Druga żona Stacha Borowego także nie potrafi okazać ciepła dziewczynce, a jej przybrana siostra nieustannie stara się dokuczyć. Kiedy pewnego dnia Liliana spotyka przypadkiem w lesie rannego chłopca, który spadł z konia i potrzebuje pomocy, dziewczynka bez zastanowienia biegnie do wsi po ratunek. Aleksiej Dragonow jest ośmioletnim chłopcem z Czarnobyla, sierotą, którym zaopiekowała się mieszkająca we wsi Anastazja - samotna kobieta, która stworzyła chłopcu ciepły dom. Podobnie jak Lila, Aleks również czuje się samotny, nie jest akceptowany przez środowisko, w którym jest wytykany i przezywany Ruskim. Dzieci bardzo szybko znajdują wspólny język i spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Ojciec Lilki nie jest zadowolony z towarzysza zabaw córki i karze ją za każde spotkanie. Niejednokrotnie też Aleksiej staje w obronie dziewczynki przeciwstawiając się jej ojcu. Dzieci dorastają, a Liliana nie czuje się już taka samotna mając u boku najlepszego i jedynego przyjaciela. Kiedy Anastazja z Aleksiejem wyprowadzają się do pięknej, górskiej chatki o wdzięcznej nazwie "Nadzieja" położonej niedaleko Nowego Sącza, dziewczynka umiera z tęsknoty. Krótkie wakacje spędzone z Alkiem i jego ciocią w "Nadziei" są najpiękniejszym czasem w życiu dziewczynki i Lilka często wraca do nich myślami gdy smutno jej i źle. Bo tam daleko, w "Nadziei", mieszka Aleks, chłopak, mężczyzna jej przeznaczony, który pewnego dnia zabierze ją do siebie na zawsze...

Liliana wyrasta na piękną nastolatkę, potem uroczą młodą kobietę. Wkracza w dorosłe życie z ogromnym bagażem przykrych przeżyć, złych wspomnień, odrzucenia. Trudne dzieciństwo dziewczyny odciska ogromne piętno na jej młodym życiu. Lilka nadal jest samotna, nie akceptuje siebie, stara się odreagować przykre doświadczenia popełniając masę błędów. Niejednokrotnie za jej postępowanie płacił i płaci właśnie Aleks, z którym (niby przypadkiem) Lilka spotyka się co jakiś czas. Aleksiej pomimo rozczarowań, przykrości i zawodu jakiego doznał ze strony ukochanej darzy ją nadal ogromną miłością, uczuciem, przez które cierpi, z którym nie potrafi sobie poradzić i które wraca do niego niczym bumerang.

Jak potoczą się losy bohaterów? Czy Liliana stworzy obiecany ciepły dom u boku Aleksieja?

Autorka podejmuje w powieści bardzo ważne problemy, które jeszcze do niedawna były tematami tabu. Dotyczą one przemocy domowej, rasizmu, molestowania, samookaleczenia. W gąszczu zła, z jakim zmagają się na co dzień bohaterowie jest jednak małe światełko - to "Nadzieja" - stara, górska chatka na polanie otoczona szemrzącym strumykiem, o istnieniu której prawie nikt nie wie. To tutaj czeka na bohaterów szczęście, ale czy stanie się ono ich udziałem?

Zachęcam do lektury, która zapewni wiele emocji, momentami wyciśnie łzę i na pewno głęboko zapadnie w pamięć.