Opinia na temat książki Najlepiej w życiu ma twój kot. Listy

Ciepłe, czułe, pełne wzajemnej adoracji oraz subtelnego humoru są te listy. Zziębniętych ogrzeją, melancholików zauroczą, dadzą nadzieję zgnębionym. Miałam wrażenie obcowania z rzeczywistością wyabstrahowaną w czarodziejski sposób ze szklanej kuli, kompletnej komunii dusz. Trudno uwierzyć, że w tle smutna, PRL-owska rzeczywistość – ale i tu daje ona o sobie znać, zwłaszcza w listach poczynając od końca lat 70-tych.
W trakcie czytania towarzyszył mi pewien dyskomfort, który pojawia się gdy w nazbyt natarczywy sposób zagłębiamy się w czyjeś prywatne sprawy. To poczucie nieco osłabło, choć nie zniknęło całkowicie, gdy przeczytałam, że zgodnie z wolą Poetki cała korespondencja znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej, a więc Szymborska miała świadomość, że listy mogą zostać udostępnione tzw. szerokiej publiczności. I jako element tej ostatniej jestem Poetce głęboko wdzięczna, że odsłoniła choć niewielki fragment swojego bardzo osobistego świata.