Opinia na temat książki Napraw mnie

Słodkości i dobry serial, właśnie tak według Amy leczy się złamane serce. Nowa praca w agencji reklamowej pozwoli jej na chwilę zapomnieć o problemach. W tej samej firmie pracuje pewien uzdolniony programista, przystojny i wytatuowany. Ale chwila, czy my już nie znamy tego Pana? Tak! Losy Barry’ego i Amy splotą się na nowo. Czy uda im się odbudować zrujnowaną relację?

Po lekturze “Zniszcz mnie” byłam zachwycona swobodnym i zabawnym stylem autorki. No i ta chemia między bohaterami... Aż buzowała! “Napraw mnie” sprawiło, że siedzi we mnie masa mieszanych uczuć. Byłam ogromnie ciekawa, jak zakończą się losy Amy i Barry’ego, jednak muszę przyznać, że tym razem sama fabuła nie skradła mojego serca. Wkradło się tutaj bardzo dużo absurdalnych sytuacji, szczególnie tych związanych z pracą w biurze (zawsze mocno zwracam na to uwagę!), których po prostu nie mogłam przełknąć. Niektóre zachowania bohaterów także pozostawiały wiele do życzenia. Najbardziej w mojej pamięci wyryła się Becky, która była specyficzna już w poprzedniej części, a tym razem dosyć mocno przekracza granicę żenady. Zakończenie było nie do przewidzenia. Nie potrafię jednak powiedzieć, czy wywarło na mnie pozytywne, czy negatywne wrażenie. Oczekiwałam czegoś zupełnie innego. No dobrze, było trochę narzekania, ale już koniec... Jest w tej książce jedna rzecz, dla której naprawdę warto po nią sięgnąć — relacja Amy i Barry’ego. Tym razem okazała się najmocniejszym elementem “Napraw mnie”. Iskry nieprzerwanie skaczą między tym dwojgiem, a sceny, w których brali razem udział, wywoływały u mnie przyjemne emocje. No cóż… Nie kryję rozczarowania drugą częścią cyklu “Zniszcz mnie”. Być może gdyby bohaterów umieszczono w trochę mniej abstrakcyjnych warunkach, zrobiłaby na mnie o wiele lepsze wrażenie.