Narracje (i) infrastruktury

Książka eksploruje tematy pamięci zbiorowej, miejsc pamięci oraz narracji budowanych (także przez władzę) wokół znaczących dla pamięci politycznej kraju miejsc. Autor na przykładzie Góry św. Anny oraz Ślęży ukazuje mechanizmy budowania politycznej i pamięciowej infrastruktury wokół tych dwóch miejsc przez władze Polski Ludowej lat pięćdziesiątych. Miejsca te, znaczące ze względu na ich położenie w obrębie Ziem Odzyskanych, miały poświadczyć swoją historią i przeszłością polskość (i słowiańskość w przypadku Ślęży) Ziem Odzyskanych. Historia polityczna tych miejsc konstruowana była przez różne środowiska: w przypadku Góry św. Anny ogromną rolę w tworzeniu narracji o tym miejscu miało środowisko powstańców śląskich, którzy działali na rzecz upamiętnienia czynu powstańczego poprzez pomnik, co władza ludowa skrupulatnie wykorzystywała do własnych, historyczno-politycznych celów.

W przypadku Ślęży to środowisko naukowców – historyków, geografów, archeologów - przyczyniło się w największym stopniu do utrwalenia w historii politycznej polsko-słowiańskiego mitu góry Ślęży i zabytków znajdujących się na niej.

Autor książki sięga do różnorodnych źródeł, aby odtworzyć tytułowe narracje konstruowane wokół tych dwóch miejsc, rekonstruując składowe „Mitu Ziem Odzyskanych” i ukazując liczne historyczno-polityczne manipulacje dokonywane bezpośrednio przez władzę, czy pośrednio przez np. narracje naukowe, które miały zaświadczyć o tym, iż Ziemie Odzyskane do zawsze należały do Polski.