Nasz stronniczy optymizm. Dlaczego jesteśmy zaprogramowani tak, by patrzeć na jasną stronę.

Czy optymizm wynaleźli Amerykanie, a może każdy z nas ma wbudowaną "skłonność do przeszacowywania prawdopodobieństwa napotykania zdarzeń pozytywnych i niedoszacowywania prawdopodobieństwa doświadczania zdarzeń negatywnych"? Skąd się bierze nasz stronniczy optymizm i postrzeganie przyszłości przez różowe okulary? Jakie mogą być „skutki pozytywnie zniekształconego widzenia przyszłości"? Czy to mechanizm obronny naszego organizmu, by zachować zdrowie psychiczne i ograniczyć stres?

Odpowiedzi na te, ale i wiele innych pytań znajdziemy w tej niesamowicie ciekawej i zaskakującej książce. Gdy zaczęłam czytać, to wręcz nie mogłam się od niej oderwać, jak od najlepszego thrillera. I nie, absolutnie nie jest to poradnik, a opracowanie naukowe powołujące się na badania, eksperymenty, jak i sytuacje z życia wzięte. Autorka nie zanudza nas jednak długimi wywodami, a w lekki i przystępny sposób przekazuje wiedzę o funkcjonowaniu naszego mózgu. Bo przecież stronniczość optymizmu, to niewątpliwie "jedno z największych oszustw, do jakich zdolny jest ludzki umysł." I pewnie dlatego zagadnienie to jest tak fascynujące.

Jeśli jesteście ciekawi dlaczego z takim utęsknieniem czekamy na weekend i czy nasze przewidywania przyszłości stają się samospełniającą się przepowiednią, przeczytajcie koniecznie, a odpowiedź może okazać się dla Was zaskoczeniem. Ja wielokrotnie otwierałam szeroko oczy ze zdziwienia, choćby czytając o wynikach badania dotyczącego tego co daje nam w życiu ...

Wydawnictwo Amber
24/52/2020
#recenzja #naszstronniczyoptymizm #talisharot

Zastanawialiście się jak wyglądałoby nasze życie bez odrobiny optymizmu?
Czym tak naprawdę on jest? I dlaczego jest on stronniczy? Na te wszystkie pytania w swojej książce "Nasz stronniczy optymizm" próbuje znaleźć odpowiedzi dr Tali Sharot.

Pozycja ta to bardzo interesujące studium naszego mózgu, który pomaga patrzeć nam na świat przez różowe okulary. Autorka prezentuje tu wiele badań i ciekawych historii, które przybliżają nam nasz stronniczy optymizm.

Jakie są plusy, a jakie minusy optymizmu, jaka jest jego mroczna strona. Co sprawia, że czujemy się szczęśliwsi, jak emocje wpływają na nasze wspomnienia i to jak dobrze pamiętamy dane zdarzenie, jak nasz mózg zniekształca otaczającą nas rzeczywistość i dlaczego; dlaczego piątek jest lepszy od niedzieli, dlaczego to co wybraliśmy wydaje się nam lepsze, co wspólnego mamy ze zwierzętami, co pomaga nam utrzymać optymizm gdy znajdujemy się w gorszym momencie naszego życia, czy optymizm jest samospełniającym się proroctwem, dlaczego ludzie zapadają na depresję i jak ją leczyć. Tego i wiele innych fascynujących rzeczy możemy dowiedzieć się z książki dr Sharot.

Opisy intrygujących badań naukowych przedstawione w przystępny sposób, ubogacone ilustracjami, ciekawymi anegdotami, pozwolą każdemu zainteresowanemu odkryć działania naszego mózgu i jego struktur, a także jak to jest z tym naszym stronniczym optymiz...

Nigdy nie sięgam po tego typu książki. Nie potrafię się zmotywować do tego. W tej książce dr. Talia Sharat pokazuje w miły i przyjemny sposób, zrozumiały chyba dla każdego, jak nasz mózg potrafi nas oszukać pod każdym względem.

Od dawien dawna wiadomo że wszyscy jesteśmy podzieleni na pesymistów, realistów i optymistów. Ale jak to tym ostatnim może się żyć lepiej? A no właśnie to próbuje pokazać nam autorka w swojej nowej książce.

Autorka prowadzi wiele badań rozpracowując jak funkcjonuje nasz mózg. I właśnie dzięki nim dochodzi do wniosku, że optymistą żyje się dużo lepiej. Patrzą na różne sprawy pozytywnie co napędza ich do działania. Nie nastawiają się negatywnie od samego początku, przez co mają więcej nadziei i dobrych myśli.
Ale... no nie można być AŻ za bardzo optymistą. No bo co w sytuacji kiedy coś nie pójdzie tak jak to sobie optymistycznie założyliśmy? Czy nasz optymizm nie przerodzi się za moment w pesymizm?
Należy znaleźć w tym wszystkim umiar. Wyśrodkowanie naszego podejścia nie zapędzi nas ani w depresję ani w zbyt wyidealizowane patrzenie na świat.
Najbardziej z tego wszystkiego podobały mi się obrazki jakie autorka pokazując uświadamia nam jak niewielkie różnice w kolorach mogą nas zgubić.

Po tej książce nie stałam się wielką fanką tematyki nauk społecznych, ale otworzyła mi ona na pewno oczy. Sama zaczynam starać się szukać tego wyśrodkowanego punktu widzenia.
Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję wyda...