Opinia na temat książki Nie ma tego złego

Marcina Mortkę znałam bardziej jako tłumacza moich ulubionych książek Sarah J. Maas. O Edmundzie Kociołku słyszałam wiele, w końcu wpadł w moje ręce. I wiecie co? To była przepyszna lektura!
Zatapiając się w świat Wichrowin od początku miałam wrażenie, że powracam do korzeni "starej fantastyki". Znajdziemy tu sześciu bohaterów- człowieka, elfa, krasnoluda, goblina, druida oraz rycerza wiary. Cała drużyna wyrusza w niesamowitą podróż usłaną przygodami i niebezpieczeństwami, a do wykonania ma niemożliwe zadanie. Brzmi znajomo, prawda?
Może i tak, ale nie zmienia to faktu, że książka jest wyśmienita i żałuję, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. Autor wyśmiewa wady, wymienione i utarte schematy przedstawionych bohaterów, na przykład, że każdy krasnolud słynie z wojowniczego nastawienia do życia (w sumie do wszystkiego).
Humor kipi z tej historii już od pierwszych stron, nie raz zaśmiewałam się pod nosem albo wręcz musiałam przeczytać niektóre fragmenty książki najbliższym.
W pierwszej części mamy okazję poznać najbardziej głównego bohatera Edmunda Kociołka, kucharza i kochającego ojca dzieci oraz Żychłonia- wiekowego, lecz żywotnego druida. Fabuła może wydawać się przewidywalna, ale nie przeszkadzało mi to w żadnym wypadku. Szczerze mówiąc, było kilka wątków, po których miałam "Ale jak to?!". Wyjadacze fantastyki natrafią także na motywy z innych powieści tego gatunku. To miła lektura, na sercu robi się ciepło, kiedy można obserwować relacje pomiędzy bohaterami. Każdy inny, a jednak rodzina.
Nie doznamy tu epickich walk czy przewrotnych i niesamowitych intryg i zawirowań losu. Nie szkodzi. Ta książka oferuje natomiast lekką historię, zajebiste poczucie humoru oraz prawdziwą braterską więź, a bohaterowie zapadają w pamięci. Na deszczową jesień za oknem w sam raz! Biegnę po kolejny tom!