Nie machaj do mnie czerwoną chorągiewką

Długo wyczekiwana trafiła w końcu w moje ręce. Może właśnie dlatego mnie rozczarowała... Chyba spodziewałam się zbyt wiele po tej pozycji. I te zachęcające recenzje!!!!! Jako pokolenie tych, "którzy w roku 1980 mieli 18 lat" pamiętam doskonale ówczesną rzeczywistość i nastroje panujące w kraju. Rzeczywistość nie była kolorowa, ale młodość rządzi się swoimi prawami i inaczej niż dorośli odbiera otaczający świat. I tego mi właśnie w książce zabrakło - spojrzenia wstecz na lata 80-te przez pryzmat młodego człowieka.
Książka napisana poprawnie, oddająca rzeczywistość opisywanego okresu. I to tylko tyle. Szkoda, bo sam pomysł napisania o tym okresie i widziany oczami nastoletniej dziewczyny uważam za bardzo trafiony. Książka jednak nie zachwyciła mnie ani stylem pisania, ani fabułą. Zabrakło mi także specyfiki klimatu tamtego okresu. Według mnie autorka zbyt powierzchownie potraktowała wyzwanie. Cóż - niełatwo jest wrócić do siebie samego po tylu latach.....