Opinia na temat książki Nie zdążę

Bardzo dobry reportaż, dotykający sedna problemu funkcjonowania polskiej komunikacji publicznej. Mała ilość kursów, składy niedostosowane do ilości pasażerów, rozkład jazdy zależny „od klimatu”, brak zgrania różnych środków transportu... te wszystkie zjawiska naprawdę istnieją. Autorka pięknie je analizuje, opierając się na rozmowach z ludźmi, którzy znają te tematy od podszewki. Fakt, że większa część książki dotyczy kolei, mnie nie przeszkadzał, bo przez 11 lat byłam pasażerem i temat jest mi bardzo bliski. Wszystkie zmiany w tego rodzaju środkach lokomocji odczułam na własnej skórze i dzięki Oldze Gitkiewicz mogłam je sobie teraz przypomnieć. Moim zdaniem to powinna być lektura obowiązkowa dla członków administracji rządowej i samorządowców zajmujących się transportem publicznym. Może gdyby odebrać im samochody służbowe i kazać dojeżdżać autobusami lub pociągami do pracy, odczuliby, w czym tkwi problem. Ostatni rozdział, czyli literacka wizja przyszłości PKP, wydaje się zupełnie niepotrzebna, ale rozumiem, że „czasami człowiek musi, inaczej się udusi”. Na końcu podana jest kilometrówka, czyli zestawienie ile kilometrów i czym autorka podróżowała w celu zdobycia materiałów do tej książki – ogromny szacunek, bo część tego rodzaju miejsc znam i wiem, że nie jest łatwo tam dotrzeć, ani się stamtąd wydostać. Świetna, poruszająca lektura.
A test Jakubowskiego naprawdę działa. Dzięki temu zdobiłam prawo jazdy.