Opinia na temat książki Nielekarz, czyli jak wyleczyłem się z medycyny

„Jeszcze nigdy nie widziałem, żeby ktoś tak ciężko pracował. Doktor przez dziewięć godzin non stop odpierał szturm pacjentów, osobę za osobę zlewającą się w jednostajną rzekę ludzkich potrzeb. Jak wiadomo, jedną z najważniejszych umiejętności lekarza rodzinnego jest odróżnienie pacjentów autentycznie chorych od plew, które można odpędzić paracetamolem. Trudność, jaką sprawia wykorzystanie tej umiejętności, rośnie jednak wykładniczo w odpowiedzi na kurczący się czas spędzany z drugą osobą, a przy tempie, w którym doktor Pym był zmuszony obsługiwać pacjentów dowożonych przez taśmociąg, stawało się to w zasadzie niemożliwe. Jego praca zaczęła przypominać grę w O rety! Krety! wzbogaconą o dreszczyk emocji związany z tym, że niektóre krety przenosiły śmiertelne choroby”.

„Nie warto niszczyć siebie dla żadnej pracy, nawet tak genialnej i pięknej jak praca w powszechnej służbie zdrowia. Wolno zrobić sobie przerwę albo wziąć głębszy oddech. Wolno również zupełnie zrezygnować, jeśli tak będzie dla was lepiej. W świecie, w którym wszyscy radzą wam, żeby siedzieć cicho, czasami trzeba krzyknąć”.