Obietnica

Nie przepadam za Deveraux. Usilnie mi jest polecana w pewnej zabawie, ja ciągle mówię, że jej nie lubię, a jednak próby w przekonaniu mnie do autorki nie ustają :P

Już w pierwszych chwilach poznajemy rodziców bohaterki oraz nią samą. Tatuś to tyran despota ze skłonnościami sadystycznymi, mamusia zahukana posłuszna kobitka, bohaterka na pierwszy rzut wydaje się być nieodrodna córką swojej matki. Chowana na zakonnicę nagle ma wyjść za mąż, zachwycona tym faktem nie jest ale cóż, za sprzeciw płaci się wysoką cenę. Więc co się dziwić, że ulega. Bohaterka ma szansę na moją sympatię, jej tatuś – za nic. (No fakt pomyliłam się co do bohaterki, ale mężowi dała się lać, głupia, jak tu lubić taką melepetę?)
Nooo iii moja kochana epoka – średniowiecze! Tego też nie lubię, równie mocno jak Deveraux.

Facet kocha inną? Ma kochankę? No nie. I to jeszcze taką flądrę przebrzydłą. Rozumiem że kochanki muszą wzbudzać w czytelniku niechęć i powodować znielubienie tej postaci ale nie lubię takiej odwrotności Mary Sue. Zła, niedobra, puszczalska, brzydka (ze względu na jej podły charakter nie umiem sobie wyobrazić że jest urodziwa) i pozbawiona zalet. Nie lubię bo po kija bohater się z taką szmatką zadaje?
Judyta trochę szybko stała się zazdrosna. Rozumiem, że mąż, że przystojny, że ją kręci, ale po kilku godzinach i jednej dłuższej rozmowie? Trochę przerysowane.
Poza tym nie znoszę jak bohaterka dostaje w twarz od bohatera. Na dodatek tuż po tym jak przyłapała go na...

Fajna książka, czyta się szybko. Akcja poprowadzona celnie, przynajmniej pod mój gust. Lubię takie właśnie historie, gdzie wszystko zaczyna się od namiętności poprzez kłótnie, godzenie się aż do szczęśliwego finału jakim jest uczucie. Do lektury zachęcił mnie także opis gdzie wiadomo jest o tym, że bedzie ta trzecia. I postać Alicji mnie mimo wszystko nie zawiodła, bo to dzięki niej tak dużo się tam działo.
Jestem jednak zawiedziona postacią Judyty. Już w opisie znajduję informację, ze szykowana była od dzieciństwa do klasztoru. Było to jej marzenie zresztą, więc spodziewałam sie raczej dziewczyny skromnej pod względem pocałunku, nie wspominając już o zblizeniach. Nie chcę zbyt się rozpisywać aby nie zdradzać zbyt wielu szczegółów bo książka jest dobra i szkoda było by gdybym komuś ją obrzydzila.
H

Bardzo dobry romans historyczny. Akcja szybka, intrygi dość ciekawe, humor słowny i sytuacyjny jest. Bardzo dobra rozrywka w wolne popołudnie - lekka i niewymagająca, dość emocjonująca. Ulałam nawet kilka łez nad kobietą poślubioną zadufanemu hipokrycie - małżeństwo w XVI-wiecznej Anglii było trudnym przedsięwzięciem:) Kobieta musiała mieć końskie zdrowie i nerwy ze stali:) Wiadomo - romans, więc nie mogło być łatwo:))