Niniejsza publikacja stanowi próbę integracji wysiłku badawczego dwudziestu
czterech przedstawicieli środowisk akademickich, które rozpoczynają współpracę i związane są ze Szkołą Wyższą Psychologii Społecznej w Warszawie i Wyższą Szkołą Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Teksty zgromadzone w tym tomie wskazują wyraźnie, że instytucje społeczne traktowane są przeważnie jako specyfi czny rodzaj struktur społecznych, tworzonych przez już zorganizowanych w grupy społeczne ludzi. Takie podejście odpowiada ujęciu scharakteryzowanemu przez Jonathana Turnera. Współautorzy prezentowanego tomu podjęli próbę naukowego wejrzenia w zmieniającą się rzeczywistość społeczną współczesnej Polski — w struktury, procesy ich powstawania, zmian oraz zanikania. Uczynili to w zakresie, który dotyczy instytucji społecznych: gospodarki, polityki i kultury, sztuki, nauki, wychowania i jest związany z ich własnymi, specjalistycznymi obszarami badawczymi. Reprezentowane przez nich perspektywy teoretyczne i badawcze różnych dziedzin nauk społecznych (humanistycznych) składają się na całość wychodzącą naprzeciw postulatowi interdyscyplinarności badań nad życiem społecznym współczesnego społeczeństwa polskiego i jego instytucjami.
czterech przedstawicieli środowisk akademickich, które rozpoczynają współpracę i związane są ze Szkołą Wyższą Psychologii Społecznej w Warszawie i Wyższą Szkołą Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Teksty zgromadzone w tym tomie wskazują wyraźnie, że instytucje społeczne traktowane są przeważnie jako specyfi czny rodzaj struktur społecznych, tworzonych przez już zorganizowanych w grupy społeczne ludzi. Takie podejście odpowiada ujęciu scharakteryzowanemu przez Jonathana Turnera. Współautorzy prezentowanego tomu podjęli próbę naukowego wejrzenia w zmieniającą się rzeczywistość społeczną współczesnej Polski — w struktury, procesy ich powstawania, zmian oraz zanikania. Uczynili to w zakresie, który dotyczy instytucji społecznych: gospodarki, polityki i kultury, sztuki, nauki, wychowania i jest związany z ich własnymi, specjalistycznymi obszarami badawczymi. Reprezentowane przez nich perspektywy teoretyczne i badawcze różnych dziedzin nauk społecznych (humanistycznych) składają się na całość wychodzącą naprzeciw postulatowi interdyscyplinarności badań nad życiem społecznym współczesnego społeczeństwa polskiego i jego instytucjami.