Odwet oceanu

[cała recenzja dostępna na blogu: https://rabebucher.blogspot.com/2019/03/43-kiedy-natura-sie-buntuje-czyli-odwet.html ]

Ta powieść zaczyna się raczej mało efektownie - pewien młody rybak tajemniczo znika przy wybrzeżu Ameryki Południowej. Dopiero potem akcja się rozkręca - na całym świecie zaczynają się dziać dziwne, niepokojące, a wręcz straszne rzeczy - wieloryby i delfiny atakują łodzie, w Europie pojawia się tsunami, które zmiata z powierzchni ziemi nadmorskie miejscowości etc. Zwołano więc grupę naukowców z różnych dziedzin, która ma sprawdzić, czy te wydarzenia są ze sobą powiązane, a także kto i dlaczego atakuje ludzkość...

Dużo się dzieje w tej książce, mamy w niej wiele postaci, tak, że czasem ciężko zapamiętać kto jest kim, zwłaszcza, że są to osoby z różnych stron świata... Bohaterami są głównie naukowcy, którzy zajmują się badaniami związanymi z katastrofami, których ludzie doświadczają. Autor poświęca im wiele czasu, budując ich życiorysy i opowiadając o ich historiach, co niewątpliwie powoduje, że są oni bardziej wiarygodni.

W podziękowaniach autor pisze, że książka jest przesycona nauką i wiedzą, z czym się zgadzam - jest w niej tyle naukowych faktów, opinii, zagadnień z różnych dziedzin, że jej czytanie wymaga dużego skupienia, zwłaszcza dla osoby będącej laikiem w dziedzinie biologii, chemii, fizyki etc. Widać tu bardz...

"(...)człowiek zdradza sprawę świata,stwarzając nieporozumienie pomiędzy formami życia i ich znaczeniem.Jest jedynym gatunkiem,który to robi.Człowiek ocenia.Jedne zwierzęta są dla niego złe,inne ważne,wreszcie inne - pożyteczne. Oceniamy przyrodę według tego,co widzimy,ale widzimy jedynie maleńki wycinek,któremu przypisujemy przesadne znaczenie."


"Odwet oceanu" to lekcja pokory. Lekcja gorzka jak piołun.Zawstydzająca i przerażający zarazem.
Wszystkie bzdurne historyjki o tym jak to pryszczaty nastolatek albo jego seksowna koleżanka ratują świat są śmiechu warte.Świata nie da się uratować dopóki żyje na nim arogancki typ jakim jest homo sapiens.
"Odwet oceanu" to książka ,która prowokuje do zadawania pytań,do myślenia,do szukania odpowiedzi i zrobienia rachunku sumienia.

"Najgorsze,co usłyszałam,to wiadomość,że jakiś katolicki biskup z delegacją z Rzymu przemierza oceany,spryskuje fale wodą święconą i nakazuje diabłu,by się wynosił.To osobliwe. Jako gatunek,który miał zwyczaj drwić z boskich zasad i bezcześcić jego stworzenia,wysyłamy oto jednego z jego rzekomych przedstawicieli,by przywołał wroga do porządku.Mamy czelność zachowywać się jako adwokaci Stwórcy,którego misję zaprzepaściliśmy.To tak,jakbyśmy chcieli głosić Bogu ewangelię,by odwieźć go od ukarania nas."

Genialna powieść, najlepsza, jaką przeczytałam w tym roku.
Thiller ekologiczny, ale też coś więcej niż tylko powieść sensacyjna. Prowokuje, zmusza do zastanowienia się, zadawania pytań na temat współistnienia ludzi i natury. Wrogiem jest nie kosmita, ale obca, prastara istota zamieszkująca głębiny oceanów od milionów lat. Wrogiem jest też człowiek, żądna władzy istota.
Autor obdarzony jest niezwykłą inwencją i olbrzymią wiedzą. W powieści oddał swą pasję i fascynację oceanami i jego mieszkańcami. Doskonale też stworzył postaci powieści. Wszystko jest doskonałe do ostatniej literki. A powieść jest ogromna i nie można się od niej oderwać, mimo, że akcja nie galopuje ale wciąga i intryguje każdą przeczytaną stroną:)

To lektura, do której uśmiecham się za każdym razem, kiedy spoglądam na nią w bibliotece. Duża satysfakcja po przeczytaniu, mnóstwo refleksji, zmieniony światopogląd i poszerzone słownictwo. Uwielbiam.

zgadzam się z bemalie. mnóstwo refleksji i zmieniony pogląd na nasze życie. Choć przyznam że pierwsze 200str było mi ciężko przebrnąć... potem już było coraz lepiej