Polskie zasoby złota, wynoszące we wrześniu 1939 roku około 86 mln dolarów, wywiezine zostały w trakcie kampanii wrześniowej w całości z kraju i poprzez bliski wschód dotarły do Francji. Wiosną 1940 roku planowano ich dalszą ewakuację do Stanów Zjednoczonych i Kanady, ale w wyniku nieprzewidzianych okoliczności znalazły się we Francuskiej Afryce Zachodniej. Podjęto starania o odzyskanie wywiezionego złota. Początkowe dyplomatyczne i sądowe zabiegi władz Banku i Rządu RP nie przyniosły pomyślnych rezultatów, dopiero w grudniu 1943 roku doszło do zawarcia ugody pomiędzy Francuskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego i Bankiem Polskim. W rezultacie złoto zostało w 1944 roku zostało przewiezione do banków centralnych w Londynie, NowymJorku i Ottawie. Już w 1945 roku rząd w Warszawie rozpoczął starania o przejęcie kontroli nad tymi zasobami, co zostało uwieńczone powodzeniem na przełomie lat 1947 i 1948. Te zawiłe karty polskiej historii autor opisał niezwykle interesująco po przeprowadzeniu gruntownych badań w zasobach archiwalnych wielu krajów.