Oni kiedyś tu żyli. Sylwetki golubian i dobrzynian w XX w.

Miasto bez ludzi jest martwym zbiorowiskiem kamienic. Nie ma w nim duszy niezbędnej do zrozumienia geniuszu tworzenia. Miasta bowiem stworzyli ludzie, to oni napełniają je wciąż odtwarzającym się życiem. To ludzkie losy składają się na wizerunek miasta, tworzą jego oblicze. Największa rola w tym dziele tworzenia przypada zawsze tym najbardziej znanym, których bliżej nieokreślone siły pchają do społecznej aktywności, do robienia czegoś więcej, niż to jest niezbędne do zwykłej egzystencji. Czasami człowiek staje się bohaterem przez przypadek, dzięki zbiegowi okoliczności. Czasami pracuje na swój sukces całe życie, w jego trakcie niezauważany, po śmierci stawiany za przykład do naśladowania.