Orfeusz romantyków

Orfeusz romantyków jest drugą komparatystyczną książką Magdaleny Siwiec, dotczącą romantyzmu europejskiego. Praca ta mieści się w ważnym nurcie badań ukazujących poetów polskich z nowej perspektywy, przekraczającej stereotypowy wizerunek narodowego wieszcza. Autorka ukazuje sialog twórców dziewietnastowiecznych z leżącą u podstaw naszej kultury tradycją antyczną i dowodzi, że literatura polskiego romantyzmu nie jest zjawiskiem hermetycznie oddzielonym od prądów artystycznych ówczesnej Europy. Przedmiotem książki jest obecność w twórczości romantyków elementów mitu o Orfeuszu i zagadnień orfickich (poezja, miłość, cywilizacja, religia, natura). Podjęta tutak próba syntezy, okreslająca rolę i miejsce orfickiego mitu w literaturze i sztuce okresu romantyzmu, stanowi tło, w które została wpisana analiza porównawcza i interpretacja nawiązań do mitu w twórczości Słowackiego i Nervala. Autorka czyni z orfizmu ważną kategorię badawczą, pozwalającą wyjaśnić współistnienie i zderzanie się opisywanych w książce zagadnień.