Opinia na temat książki Ostatnia arystokratka

Ach, zostać księżniczką, mieszkać na zamku i mieć konika...marzenia (prawie) każdej sześciolatki... Jak to mówią - uważaj o czym marzysz, bo może się spełnić. Rodzina dziewiętnastoletniej Marii na fali zwrotów mienia zabranego przez komunistów, dostaje położony w Czechach zamek Kostka. Po przyjeździe okazuje się, że zamek jest nieco zapuszczony, służba krnąbrna i niezbyt robotna, pozycja arystokracji w Czechach dość znacznie odbiega finansowo i wizerunkowo od brytyjskiej, a konik jest wypchany i śmierdzący.
Wszystkie te wydarzenia opisane są w formie pamiętnika Marii i o ile naprawdę nie cierpię takiej formy przekazu, to tu nie wyobrażam sobie innej. Maria ma dystans, dowcip (często niezamierzony), lekkość pióra, a spokój i opanowanie jakie prezentuje, radząc sobie z kłodami, które los rzuca pod jej arystokratyczne stópki, są naprawdę godne podziwu. Uśmiałam się setnie. Ta książka naprawdę podnosi na duchu.