Chcesz podejrzeć osobliwy świat arystokracji, w którym bohaterowie są jak kukiełki zmagające się z rolami przypisanymi im przez złośliwą historię? Chcesz spędził miło czas, śmiejąc się i śmiejąc? Doskonale, czekamy właśnie na Ciebie, by zacząć przedstawienie. Witamy w Czechach i u Czechów, którym niezmiennie dopisuje dobry humor. Dowód? "Ostatnia arystokratka" Evžena Bočka. Rodzina Kostków powraca z Ameryki do Czech, by przejąć dawną siedzibę rodu – zamek Kostka. W zamku zastają dotychczasowych pracowników: kasztelana, ogrodnika oraz kucharkę. Jak nowi właściciele poradzą sobie w nowej rzeczywistości? Jak odnajdą się w rolach dotychczas nieodgrywanych? Przewrotny humor i galeria nietuzinkowych osobowości gwarantują dobrą zabawę. Obok historii opowiedzianej w taki sposób nie można przejść obojętnie. Mamy do czynienia z jedną z najzabawniejszych książek XXI wieku! "Czesi nie lubią szlachty. Niełatwo więc potomkom arystokratycznego rodu poczuć się w ojczystym kraju jak w domu. Bohaterowie zabawnej książki Evžena Bočka wracają do Czech z USA i odzyskują zamek. Teraz jeszcze muszą wymyślić, jak na nim zarobić…" Aleksander Kaczorowski "Ostatnią arystokratkę" wydał mój kolega Martin Reiner, więc w przypadku przesadnych pochwał mógłbym zostać podejrzany o tendencyjność – lecz nie można chyba oskarżyć o tendencyjność niepodważalnej informacji, że ta książka odniosła w Czechach wielki sukces czytelniczy". Michal Viewegh "Ostatnia arystokratka" Evžena Bočka to pełna perypetii powieść w najlepszym czeskim stylu. Obiecuje kalejdoskop komicznych i często surrealistycznych sytuacji oraz galerię niezapomnianych postaci, a wszystko to widziane oczami ostatniej prawdziwej arytokratki, ostatniej pani na Kostce – młodziutkiej Marii". Olga Kowalska z bloga WielkiBuk.com
Ostatnia arystokratka
Evžen Boček
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 62 ocen kanapowiczów
Na podstawie 62 ocen kanapowiczów
/o-1319034/n/ostatnia-arystokratka)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 62 ocen kanapowiczów
Na podstawie 62 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: Poslední aristokratka
Data wydania: 2015-01-30
ISBN: 978-83-940790-0-0, 9788394079000
Wydawnictwo: Stara Szkoła
Cykl:
Arystokratka, tom 1
Kategorie:
Satyra i humor,
Literatura piękna
Stron: 254
Autor
/62efa631b42a1d558d326ece7e606a7f/n/evzen-bocek)
Evžen Boček
Urodzony 6 października 1966 roku
Jeden z najpoczytniejszych i najbardziej znanych za granicą czeskich pisarzy. Na Uniwersytecie Masaryka w Brnie ukończył bohemistykę i historię, a po studiach pracował krótko jako nauczyciel w szkole. Zanim zaczął pisać książki Evžen Boček pracował ...
Pozostałe książki:
/o-1319034/n/ostatnia-arystokratka)
/o-1320587/n/arystokratka-w-ukropie)
/a1323c28-0ef5-412b-8362-bb99519ca524/n/arystokratka-na-koniu)
/5450ac73b8d043e72e651af294c3bdd0/n/arystokratka-i-fala-przestepstw-na-zamku-kostka)
/o-9788394478360/n/dziennik-kasztelana)
/ce4bc392e1cd48956757c2ed3f6a3207/n/arystokratka-na-krolewskim-dworze)
/6ac5fb0a22d1f77cc1132b453d1ddb67/n/arystokratka-pod-ostrzalem-milosci-vol-1)
/06d9e5d8f4bc24ebf310b264f77c3a92/n/arystokratka-pod-ostrzalem-milosci-vol-2)
Wszystkie książki Evžen Boček
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Amerykanin czeskim hrabią.
WYBÓR REDAKCJI
25.12.2019
Czy może być coś bardziej radosnego od czeskiej rodziny arystokratycznej powracającej z Ameryki na łono zaniedbanego i zadłużonego zamku Kostka? Otóż oświadczam, że jako antidotum na deszczowy koniec grudnia, opowieść Evžena Bočeka (Bočka?) sprawdza się znakomicie! Humor jest tutaj iście czeski, sytuacyjny, fantastycznie ubrany w słowa i bardzo ... Recenzja książki Ostatnia arystokratka
@Pani_Ka
× 2
„Ostatnia arystokratka”
1.04.2020
Maria Kostka z Kostki szykowała się do podróży do Czech. Jest arystokratką i III Marią w historii jej rodu. Urodziła się w Ameryce i dla nich była po prostu Mary Kostka, a jej ojciec Frankiem. Pomimo tego iż w Czechach był hrabią, w USA był zwyczajnym nauczycielem literatury. Ten spokojny i wyważony mężczyzna, przeżywał właśnie swoisty dramat. Mar... Recenzja książki Ostatnia arystokratka
@ReniBook
× 1
Trzecia Maria
16.02.2021
Jeżeli chcecie się pośmiać, ale tak do łez, do bólu brzucha, do cudzysłowiowego posikania się ze śmiechu, to serdecznie polecam Wam tę książkę 💙💙💙 Ja dzięki uprzejmości @Link jestem po pierwszej części i mam ochotę na więcej 🙂 Pewna Amerykańska rodzina z czeskimi korzeniami przybywa do Czech, gdyż Franciszek Antoni Kostka z Kostki, nauczyciel li... Recenzja książki Ostatnia arystokratka
@czerwonakaja
× 1
Czeski sposób na arystokracje.
14.10.2015
Arystokracja ma coś w sobie, co sprawia, że przyciąga ludzi, jak osy do miodu. Tak myślałam do czasu, aż sięgnęłam po tę książkę. Okazuje się, że jest taki naród w Europie, który ma wstręt do wszystkiego, co rozpoczyna się na A, a kończy na - rystokracja. Tak, mowa o naszych południowych sąsiadach. Zatem nic dziwnego, że Evžen Boček - kasztelan, sw... Recenzja książki Ostatnia arystokratka
PK
@paulaksiazkoholiczka
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Na wesoło
Od czasu do czasu uwielbiam sięgnąć po książkę, która potrafi mnie rozśmieszyć. A ze mną w tej dziedzinie niełatwa to sprawa. Cóż - każdy z nas ma swoje własne, specyficzne poczucie humoru. „Ostatnia arystokratka” w 100% spełniła moje oczekiwania. Absurdalny humor, groteska i błyskotliwy język. Ironiczne spojrzenie na ojczystą rzeczywistość - Czesi w literaturze nie boją śmiać się z samych siebie i świetnie im to wychodzi. Boček jest tego kolejnym przykładem.
Lekka i bardzo, bardzo odprężająca lektura.
Lekka i bardzo, bardzo odprężająca lektura.
× 15
| Komentarze (1)
|
link
|
Przeczytane
ebook
Czeska rodzina Adamsów to nie je moja bajka.
Tak naprawdę ciężko mi tej książce cokolwiek zarzucić, oprócz tego, że jakoś mnie nie śmieszyła. Miała być beczka śmiechu, karuzela absurdu, ubaw po pachy, ale niestety nie do końca jest to moje poczucie humoru panie Boczek (kurde!), w ogóle pan do mnie nie trafiłeś, a szkoda, bo kupiłem od razu wszystkie części arystokratki (akurat była promocja).
Spodziewałem się, że "Ostatnia..." to będzie satyra na dzisiejsze Czechy, że zobaczę naszych południowych sąsiadów w krzywym zwierciadle, że żarty będą bardziej wyszukane, że główna bohaterka i zarazem narratorka, okaże się duchową spadkobierczynią wojaka Szwejka, tymczasem nie ... Dostajemy skrzyżowanie filmów o rodzinie Griswoldów z opowieściami o rodzinie Adamsów - takie klimaty chyba trzeba lubić.
Co na plus? Językowo jest dobrze, gdyby nie zbyt duże stężenie gagów średnich powiedziałbym nawet, że fajnie się czytało. Czuć też, że autor sam na co dzień jest kasztelanem zamku więc realia życia w nim nie są mu obce.
"Ostatnia arystokratka" pomimo niewielkiej objętości, strasznie mnie wymęczyła.
Tak naprawdę ciężko mi tej książce cokolwiek zarzucić, oprócz tego, że jakoś mnie nie śmieszyła. Miała być beczka śmiechu, karuzela absurdu, ubaw po pachy, ale niestety nie do końca jest to moje poczucie humoru panie Boczek (kurde!), w ogóle pan do mnie nie trafiłeś, a szkoda, bo kupiłem od razu wszystkie części arystokratki (akurat była promocja).
Spodziewałem się, że "Ostatnia..." to będzie satyra na dzisiejsze Czechy, że zobaczę naszych południowych sąsiadów w krzywym zwierciadle, że żarty będą bardziej wyszukane, że główna bohaterka i zarazem narratorka, okaże się duchową spadkobierczynią wojaka Szwejka, tymczasem nie ... Dostajemy skrzyżowanie filmów o rodzinie Griswoldów z opowieściami o rodzinie Adamsów - takie klimaty chyba trzeba lubić.
Co na plus? Językowo jest dobrze, gdyby nie zbyt duże stężenie gagów średnich powiedziałbym nawet, że fajnie się czytało. Czuć też, że autor sam na co dzień jest kasztelanem zamku więc realia życia w nim nie są mu obce.
"Ostatnia arystokratka" pomimo niewielkiej objętości, strasznie mnie wymęczyła.
× 13
|
link
|
Przeczytane
E-book
Posiadam
Zawsze mówię, że książce szkodzi zbyt duży szum wokół niej. 'Arystokratka' jest przyjemna w odbiorze i całkiem zabawna, ale nie jestem pewna czy zasługuje na tyle ochów i achów. Na początku ubawiłam się nieźle przy opisie przewozu kota z USA do Czech, ale później takich fragmentów było dużo mniej. Nie znaczy to jednak, że książka jest pozbawiona poczucia humoru - poczucie humoru jest, opiera się głównie o żart słowny, rzucony jakby mimochodem.
Nie mam większych zastrzeżeń do książki, ale duży rozgłos zawsze sprawia, że moje oczekiwania są ogromne, a potem bywa różnie. Być może kiedyś przeczytam kontynuację, ale nie jest to numer jeden na liście do przeczytania.
Nie mam większych zastrzeżeń do książki, ale duży rozgłos zawsze sprawia, że moje oczekiwania są ogromne, a potem bywa różnie. Być może kiedyś przeczytam kontynuację, ale nie jest to numer jeden na liście do przeczytania.
× 11
|
link
|
Przeczytane
Książka, którą zdecydowanie trzeba odczytywać z przymrużeniem oka. Taki trochę pamflet na współczesną arystokrację, ale i na zwykłych ludzi, którzy lubią podglądać, jak żyją bogaci. Autor szydzi równo ze wszystkich: z trochę tępych Amerykanów, z zupełnie niearystokratycznej arystokracji, z ludzi w ogóle.
Mamy więc m.in. matkę narratorki (Amerykankę), która bałwochwalczo wielbi księżną Dianę, ojca, który usiłuje cały ten cyrk utrzymać w kupie, służącego hipochondryka czy niesforne psy.
Nie jest to ambitna lektura, raczej sposób na odstresowanie i złapanie dystansu.
× 11
|
link
|
Przeczytane
E-book
2016
Sięgnęłam zachęcona opiniami "Będziesz się pokładać ze śmiechu" - mówili, "Najśmieszniejsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam"- mówili... cóż
:)
Nie popłakałam się ze śmiechu, co najwyżej uśmiechnęłam kilka razy. Ale powiem tak - szukałam takiej głupiutkiej lektury, gdyż mam teraz dość stresujący czas i nie chciało mi się wgłębiać w poważniejsze pozycje. Tę rolę Arystokratka spełnia doskonale. Powiem jeszcze, że na tyle polubiłam bohaterów, że sięgam po kolejną część. Ale potem długo już nikt mnie nie namówi na takie czytadła
:)
Nie popłakałam się ze śmiechu, co najwyżej uśmiechnęłam kilka razy. Ale powiem tak - szukałam takiej głupiutkiej lektury, gdyż mam teraz dość stresujący czas i nie chciało mi się wgłębiać w poważniejsze pozycje. Tę rolę Arystokratka spełnia doskonale. Powiem jeszcze, że na tyle polubiłam bohaterów, że sięgam po kolejną część. Ale potem długo już nikt mnie nie namówi na takie czytadła
× 11
|
link
|
Przeczytane
2022
Ach, zostać księżniczką, mieszkać na zamku i mieć konika...marzenia (prawie) każdej sześciolatki... Jak to mówią - uważaj o czym marzysz, bo może się spełnić. Rodzina dziewiętnastoletniej Marii na fali zwrotów mienia zabranego przez komunistów, dostaje położony w Czechach zamek Kostka. Po przyjeździe okazuje się, że zamek jest nieco zapuszczony, służba krnąbrna i niezbyt robotna, pozycja arystokracji w Czechach dość znacznie odbiega finansowo i wizerunkowo od brytyjskiej, a konik jest wypchany i śmierdzący.
Wszystkie te wydarzenia opisane są w formie pamiętnika Marii i o ile naprawdę nie cierpię takiej formy przekazu, to tu nie wyobrażam sobie innej. Maria ma dystans, dowcip (często niezamierzony), lekkość pióra, a spokój i opanowanie jakie prezentuje, radząc sobie z kłodami, które los rzuca pod jej arystokratyczne stópki, są naprawdę godne podziwu. Uśmiałam się setnie. Ta książka naprawdę podnosi na duchu.
Wszystkie te wydarzenia opisane są w formie pamiętnika Marii i o ile naprawdę nie cierpię takiej formy przekazu, to tu nie wyobrażam sobie innej. Maria ma dystans, dowcip (często niezamierzony), lekkość pióra, a spokój i opanowanie jakie prezentuje, radząc sobie z kłodami, które los rzuca pod jej arystokratyczne stópki, są naprawdę godne podziwu. Uśmiałam się setnie. Ta książka naprawdę podnosi na duchu.
× 8
|
link
|
Przeczytane
Humor
Przyznam się, że bałam się jej, bo wiem, że książkę w takim stylu trudno jest napisać, żeby zachować balans pomiędzy humorem, lekkością a narracją, że jednak książka humorystyczna powinna mieć sensowną fabułę i ciekawych bohaterów. Jest mi więc miło napisać, że na szczęście autorowi ta trudna sztuka się udała. Przyznaję książce całe 10 gwiazdek, bo moim zdaniem jest naprawdę świetna.
W części pierwszej, Kostkowie sprowadzają się z Ameryki i wdrażają się w trudną sztukę prowadzenia zamku. Problemem są pieniądze, turyści i pracownicy zamku, kasztelan, kucharka i pan złota rączka, którzy mają zgorzkniałe charaktery. Problemem jest też zarabianie na zamku pieniędzy, tak potrzebnych przecież do jego utrzymania, co angażuje wszystkich członków rodziny. Narratorką jest córka Maria, która o tym co się dzieje pisze dziennik.
Humor jest sytuacyjny, ale przede wszystkim wynika z komizmu wynikającego ze zderzenia ponurych postaci mieszkających na zamku z sytuacjami i sposobem opisania tego przez Marię. Każde z nich to indywiduum z własnym zestawem dziwactw. Wszystko to jest zabawne, ale zabawne z klasą.
W części pierwszej, Kostkowie sprowadzają się z Ameryki i wdrażają się w trudną sztukę prowadzenia zamku. Problemem są pieniądze, turyści i pracownicy zamku, kasztelan, kucharka i pan złota rączka, którzy mają zgorzkniałe charaktery. Problemem jest też zarabianie na zamku pieniędzy, tak potrzebnych przecież do jego utrzymania, co angażuje wszystkich członków rodziny. Narratorką jest córka Maria, która o tym co się dzieje pisze dziennik.
Humor jest sytuacyjny, ale przede wszystkim wynika z komizmu wynikającego ze zderzenia ponurych postaci mieszkających na zamku z sytuacjami i sposobem opisania tego przez Marię. Każde z nich to indywiduum z własnym zestawem dziwactw. Wszystko to jest zabawne, ale zabawne z klasą.
× 7
| Komentarze (2)
|
link
|
@zooba
2019-11-27
5
/10
Przeczytane
Uwaga wstępna: z tak zwanymi "śmiesznymi" książkami łączą mnie skomplikowane relacje, często obiecanki, że będę sie kulać ze śmiechu kończą się tym, że w czasie lektury lekko prycham pod nosem, a z drugiej strony potrafię smiać się w głos przy kryminałach.
Ad rem: mogę się podpisać pod opinią Feruli "Ostatnia arystokratka" to owszem zabawna historia, ale do zrywania boków u mnie było daleko. Mamy tu opowieść o amerykańsko-czeskiej rodzinie, która wraca do swojego hrabiowskiego zamku. Wiadomo, szok kulturowy, inne wszystko, jak się zachować, jak żyć? Hrabia - sknerus a jednocześnie oderwany od życia inteligent, z przewagą sknerusa jednak. Jego amerykańska żona - pustak do sześcianu, kasztelan - nygus patentowany, kucharka - zaawansowana alkoholiczka i wreszcie jedyna normalna - hrabianka Maria.
Przeszkadzało mi przerysowanie postaci, w kazdym zdaniu było widać, że MA BYĆ ŚMIESZNIE, a nie było. Miałam wrażenie oglądania zdjęć, w których podkręcono wszystkie kolory. Wiem, taka konwencja, ale mnie nadmiar nie bawi.
Szału nie ma, na plażę się nada.
Ad rem: mogę się podpisać pod opinią Feruli "Ostatnia arystokratka" to owszem zabawna historia, ale do zrywania boków u mnie było daleko. Mamy tu opowieść o amerykańsko-czeskiej rodzinie, która wraca do swojego hrabiowskiego zamku. Wiadomo, szok kulturowy, inne wszystko, jak się zachować, jak żyć? Hrabia - sknerus a jednocześnie oderwany od życia inteligent, z przewagą sknerusa jednak. Jego amerykańska żona - pustak do sześcianu, kasztelan - nygus patentowany, kucharka - zaawansowana alkoholiczka i wreszcie jedyna normalna - hrabianka Maria.
Przeszkadzało mi przerysowanie postaci, w kazdym zdaniu było widać, że MA BYĆ ŚMIESZNIE, a nie było. Miałam wrażenie oglądania zdjęć, w których podkręcono wszystkie kolory. Wiem, taka konwencja, ale mnie nadmiar nie bawi.
Szału nie ma, na plażę się nada.
× 6
|
link
|
Przeczytane
Literatura czeska (i słowacka)
"Nazywam się Maria Kostka z Kostki."
Autor tej książki, Evžen Boček, naprawdę jest kasztelanem, tyle że nie prywatnego, a państwowego zamku w Mileticach k. Hodonina. Mimo to, a może właśnie dlatego świetnie musi znać sprawy związane z utrzymaniem zamku, przyciągnięciem do niego turystów, a pewnie i z problemami prywatyzacji takich rodowych siedzib. Kiedy pisze, że turystę prędzej zainteresuje w pałacu przypadkiem otwarty kantorek sprzątaczki lub konserwator zmieniający żarówkę, niż zabytkowe meble lub obrazy Tycjana - wierzę mu! Może dlatego przyjmowałem opowiadanie o Kostkach z Kostki niemal jak reportaż, nie jak komedię o europejskich arystokratach dla Amerykanów. Mimo że rody Lounów czy Kostków, podobnie zresztą jak zamek Gwiazda (na pewno nie chodzi tu o letohrad Hvězda) prawdopodobnie są zmyślone. Ale już zarówno Orlík jak i Dřevič naprawdę należą do księcia Schwarzenberga. Sposób opowiadania jest dowcipny, bardzo czeski (choć zarazem i amerykański, bo jest to jakby z amerykańskiej perspektywy pisane) - nie przez opowiadanie dowcipów na siłę czy jakąś komedię omyłek, lecz własnie przez charakterystyczne czeskie opowiadanie: niby na poważnie. Dopiero do tej kamiennej miny, w kontekście wypowiadanych zdań i sytuacji wymknie się nam przy czytaniu uśmiech. I to raczej uśmiech pobłażania dla ludzkich słabości i szaleństwa dzisiejszych czasów, do których zamki i szlachta nijak nie pasują, nie żaden śmiech niepowstrzymany czy rechot do łez. I dobrze - lubię ironię. Tu ...
Autor tej książki, Evžen Boček, naprawdę jest kasztelanem, tyle że nie prywatnego, a państwowego zamku w Mileticach k. Hodonina. Mimo to, a może właśnie dlatego świetnie musi znać sprawy związane z utrzymaniem zamku, przyciągnięciem do niego turystów, a pewnie i z problemami prywatyzacji takich rodowych siedzib. Kiedy pisze, że turystę prędzej zainteresuje w pałacu przypadkiem otwarty kantorek sprzątaczki lub konserwator zmieniający żarówkę, niż zabytkowe meble lub obrazy Tycjana - wierzę mu! Może dlatego przyjmowałem opowiadanie o Kostkach z Kostki niemal jak reportaż, nie jak komedię o europejskich arystokratach dla Amerykanów. Mimo że rody Lounów czy Kostków, podobnie zresztą jak zamek Gwiazda (na pewno nie chodzi tu o letohrad Hvězda) prawdopodobnie są zmyślone. Ale już zarówno Orlík jak i Dřevič naprawdę należą do księcia Schwarzenberga. Sposób opowiadania jest dowcipny, bardzo czeski (choć zarazem i amerykański, bo jest to jakby z amerykańskiej perspektywy pisane) - nie przez opowiadanie dowcipów na siłę czy jakąś komedię omyłek, lecz własnie przez charakterystyczne czeskie opowiadanie: niby na poważnie. Dopiero do tej kamiennej miny, w kontekście wypowiadanych zdań i sytuacji wymknie się nam przy czytaniu uśmiech. I to raczej uśmiech pobłażania dla ludzkich słabości i szaleństwa dzisiejszych czasów, do których zamki i szlachta nijak nie pasują, nie żaden śmiech niepowstrzymany czy rechot do łez. I dobrze - lubię ironię. Tu ...
× 4
|
link
|
2016-06-02
Przeczytane
Dobra, prawdziwie śmieszna książka to rzadkość. Trudno jest ubrać w słowa komizm sytuacji nie popadając w nadmierny absurd lub głupotę. Autorowi ,,Ostatniej arystokratki" udała się ta sztuka. Stworzył lekką, niesamowicie zabawną opowieść o pewnej amerykańskiej rodzinie, która okazuje się być czeską szlachtą. Mają zamiar wrócić jako państwo na swe włości ale od początku wszystko idzie nie tak jak powinno. Już na lotnisku mają problemy a potem jest tylko gorzej i ... zabawniej. Narratorką, a zarazem główną bohaterką jest Maria Kostka. Osiemnastolatka, która wydaje się być jedyną trzeźwo myślącą osobą w rodzinie. Ze spokojem, dystansem i pewną swadą opisuje grajdołek, w którym przeszło jej żyć. Bo co zastają w Czechach? Upadający zamek,kolekcję ekscentrycznych przodków i trójkę pracowników: leniwego kustosza, hipochondrycznego ogrodnika i lubią sobie wypić kucharkę. A gdy do tego jeszcze dojdzie szalona córka rodzinnego prawnika ,wymagająca menadżerka i dwa nieposłuszne dogi niemieckie pewnym jest, że spokój i nuda nie grożą. ,,Ostatnia arystokratka" to lektura idealna - lekka, zabawna, poprawiająca nastrój a przy okazji niebanalna. Nie miałam wcześniej do czynienia z czeskim humorem ale w tym wydaniu bardzo mi spasował. Z niecierpliwością będę polować na drugą cześć przygód rodziny Kostków z Kostki.
× 4
|
link
|
Przeczytane
Rewelacyjna powieść obyczajowa, zabawna, ironiczna, pełna humoru i absurdu. Marzenie prawie każdej małej dziewczynki: mieć zamek i być księżniczką... Marii to marzenie zrealizowało się samo:) Jest czeską hrabianką i jej ojciec, hrabia Kostka, odziedziczył rodowy zamek, nawet w niezłym stanie (w porównaniu z innymi arystokratycznymi zamkami przywróconymi ich właścicielom). Ale ojciec nie ma pieniędzy i rodzina (wraz ze służbą) muszą zacząć zarabiać:) Absurd goni absurd, humor tryska z każdej strony, niewymuszony, lekki, prawdziwie zabawny, wywołujący salwy mojego śmiechu. Szczerze polecam książkę i szybko sięgam po dalszy ciąg.
× 4
|
link
|
Przeczytane
Cudowna!
Cudowna!
Cudowna!
Jak ja lubię się pośmiać!
Dawno nie czytałam książki tak zabawnej i radosnej.
Z charakterystyczną – stylizowaną na infantylną – narracją,
z wejściem w percepcję osóbki prostolinijnej i naiwnej.
Z nieograniczoną ilością gagów i słownych figielków...
Z kapitalnym wyczuciem absurdu.
Oto naprawdę inteligentny, bezpretensjonalny humor!
A przy okazji, czy tylko mnie – za sprawą narracji – przychodzą na myśl przygody Mikołajka?
Cudowna!
Cudowna!
Jak ja lubię się pośmiać!
Dawno nie czytałam książki tak zabawnej i radosnej.
Z charakterystyczną – stylizowaną na infantylną – narracją,
z wejściem w percepcję osóbki prostolinijnej i naiwnej.
Z nieograniczoną ilością gagów i słownych figielków...
Z kapitalnym wyczuciem absurdu.
Oto naprawdę inteligentny, bezpretensjonalny humor!
A przy okazji, czy tylko mnie – za sprawą narracji – przychodzą na myśl przygody Mikołajka?
× 4
|
link
|
@Basiek04
2019-12-29
10
/10
Przeczytane
Domowy księgozbiór
2019
Nie przypuszczałam, że czytając dziennik 18-latki będę się tak wspaniale bawiła. A jednak! Już od jakiegoś czasu miałam ochotę przeczytać tą książkę, ale nie miałam ku temu okazji. Gdy nadarzyła się okazja, aby ją kupić, pomyślałam "A co mi tam" i mam. I nie żałuję.
"Ostatnia arystokratka" to opis wydarzeń z zamku Kostka oraz z tygodnia poprzedzającego powrót rodziny Kostków na włości z USA. Dziennik z zapisami prowadzi córka hrabiego Kostki, Maria.
Uśmiech na twarzy wywołała u mnie już pierwsza strona książki - króciutki zarys historyczny Kostków. Później było już tylko śmieszniej. Do płaczu doprowadziło mnie m.in. próba przemycenia prochów (dosłownie, prochów zmarłych, nie narkotyków), ucieczka z hotelu, psy i jeszcze wiele innych.
Bohaterowie, których nie sposób nie polubić, to jeszcze jeden plus tej książki.
Jeśli ktoś szuka książki przy której będzie się niemal nieustannie śmiał - zdecydowanie polecam tą. Do swojego egzemplarza na pewno wrócę, żeby sobie humor poprawić ;)
"Ostatnia arystokratka" to opis wydarzeń z zamku Kostka oraz z tygodnia poprzedzającego powrót rodziny Kostków na włości z USA. Dziennik z zapisami prowadzi córka hrabiego Kostki, Maria.
Uśmiech na twarzy wywołała u mnie już pierwsza strona książki - króciutki zarys historyczny Kostków. Później było już tylko śmieszniej. Do płaczu doprowadziło mnie m.in. próba przemycenia prochów (dosłownie, prochów zmarłych, nie narkotyków), ucieczka z hotelu, psy i jeszcze wiele innych.
Bohaterowie, których nie sposób nie polubić, to jeszcze jeden plus tej książki.
Jeśli ktoś szuka książki przy której będzie się niemal nieustannie śmiał - zdecydowanie polecam tą. Do swojego egzemplarza na pewno wrócę, żeby sobie humor poprawić ;)
× 2
|
link
|
@Emma81
2020-02-16
9
/10
Przeczytane
E-booki
"Ostatnia arystokratka" to opowieść amerykańskiej dziewczyny, która praktycznie z dnia na dzień zostaje czeską arystokratką i zamieszkuje w rodowym zamku. Swoją historię opowiada w sposób ciekawy i bardzo zabawny, z dużą dozą dystansu do siebie i świata. Nie sposób nie polubić bohaterki już od pierwszego zdania...
Przezabawny incydent na lotnisku, przy którym śmiałam się na głos, to jedynie preludium do całego ciągu podobnych zdarzeń. Książka z pewnością sprawi wiele frajdy i radości każdemu czytelnikowi.
Przezabawny incydent na lotnisku, przy którym śmiałam się na głos, to jedynie preludium do całego ciągu podobnych zdarzeń. Książka z pewnością sprawi wiele frajdy i radości każdemu czytelnikowi.
× 2
|
link
|
Momentami dość śmieszna, ale jeśli chodzi o całość, to nie zwala z nóg. Fabuła jest trochę o niczym i raczej nie sięgnę po kolejne części, gdyż nie było tam jakichś niedokończonych wątków lub niedopowiedzeń, których rozwiązań warto by szukać w następnych tomach serii. Lekka i przyjemna książka dla zabicia czasu, ale nic więcej.
× 2
|
link
|
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
O nie! Książka Ostatnia arystokratka. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
Pozostałe książki z cyklu
/o-1320587/n/arystokratka-w-ukropie)
Arystokratka w ukropie
Evžen Boček
7.4/10
Kontynuacja "Ostatniej arystokratki", nominowana do nagrody Josefa Škvoreckiego. NAJLEPIEJ SPRZEDAJĄ...
/a1323c28-0ef5-412b-8362-bb99519ca524/n/arystokratka-na-koniu)
Arystokratka na koniu
Evžen Boček
7.4/10
Trzecia część literackiego sitcomu!
Rozpoczynają się wakacje, a załoga zamku Kostka ma nadzieję na ...
/5450ac73b8d043e72e651af294c3bdd0/n/arystokratka-i-fala-przestepstw-na-zamku-kostka)
Arystokratka i fala przestę...
Evžen Boček
6.8/10
Czwarta część najpopularniejszego literackiego sitcomu ostatnich lat! Spokój na zamku zostaje zakł...
/ce4bc392e1cd48956757c2ed3f6a3207/n/arystokratka-na-krolewskim-dworze)
Arystokratka na królewskim ...
Evžen Boček
6.5/10
Maria Kostka otrzymuje zaproszenie na pewien dwór królewski! Jednak początkowa radość ostatniej ary...
/6ac5fb0a22d1f77cc1132b453d1ddb67/n/arystokratka-pod-ostrzalem-milosci-vol-1)
Arystokratka pod ostrzałem ...
Evžen Boček
6.4/10
Minął już prawie rok, odkąd amerykańska rodzina Kostków odzyskała swój zamek rodowy w Czechach. Ser...
/06d9e5d8f4bc24ebf310b264f77c3a92/n/arystokratka-pod-ostrzalem-milosci-vol-2)
Arystokratka pod ostrzałem ...
Evžen Boček
6.5/10
Wszystko wskazuje na to, że oddajemy w Wasze ręce ostatni tom serii komediowej poświęconej perypeti...
