Arystokratka w ukropie

No to przeczytałam kolejną część. Tak jak przy pierwszej, brzuch mnie nie bolał ze śmiechu ale muszę przyznać, że odprężyłam się i zrelaksowałam, a tego właśnie potrzebowałam i oczekiwałam. To na tyle, za więcej dziękuję

Jeszcze lepsza niż poprzednia część. Pełna czeskiego humoru, zabawnych, charakterystycznych postaci, ironicznie krytykująca konsumpcyjne życie. Bardzo prawdziwa w swej ironicznej, surrealistycznej wymowie.

Zamek w Kostce - jest Dwa dogi - są popijająca orzechówkę kucharka - jest hipochondryczny Spock-ogrodnik - jest nienawidzący ,,muflonów" klucznik - jest rodzina Kostków - odhaczeni. Pozornie wszystko jest w porządku. Kostkowi zaczynają przyzwyczajać się do swojej nowej roli szlachty na włościach. Ale przy tak zwariowanej zbieraninie nic nie jest pewne. Chociaż, jedną rzecz można zagwarantować - duuużo śmiechu. Codzienne utarczki z panem Spockiem, Józefem czy panią Cichą rozbawią nawet największego ponuraka. Obserwując ich zamkową codzienność wręcz nieprawdopodobnym wydaje się, że zamek nadal stoi i ktoś z własnej nieprzymuszonej woli chce go zwiedzać. Ale nie wszędzie można spotkać obciążoną klątwą ,,ostatnią arystokratkę", wypadającą z kominka zjawę, nie wszędzie jest pokój Himmlera i przede wszystkim tylko w Kostce Helenka Vondrackowa brała ślub. Dla takich atrakcji chyba wartko stanąć oko w oko z prawdziwym chaosem. ,,Arystokratka w ukropie" to świetna kontynuacja. Dużo rewelacyjnego humoru sytuacyjnego oraz słownego zapewnia rozrywkę na najwyższym poziomie. Nie da się spokojnie czytać o kolejnych genialnych pomysłach włodarzy zamku oraz o tym co rzeczywiście z tego wyszło. Barwny język świetnie buduje komizm. Jest powieść, której nie da się odłożyć gdy już się zacznie ją czytać a potem tylko chce się więcej. Polecam!

Jedna z zabawnieszych książek jakie przeczytałam. Można się popłakać ze śmiechu. Czyta się ją błyskawicznie. Super.