Ostatnia arystokratka recenzja

Czy może być coś bardziej radosnego od czeskiej rodziny arystokratycznej powracającej z Ameryki na łono zaniedbanego i zadłużonego zamku Kostka? Otóż oświadczam, że jako antidotum na deszczowy koniec grudnia, opowieść Evžena Bočeka (Bočka?) sprawdza się znakomicie!⁣
 Humor jest tutaj iście czeski, sytuacyjny, fantastycznie ubrany w słowa i bardzo daleki od modnego u nas ostatnio, przaśnego zabawiania drażniącymi cechami charakteru i wulgaryzmami. ⁣
 
 Służba, urocza w swojej nieporadności, bawi do łez wymaganiami i beztroską. Hrabia i hrabina, przechodząc od złości i histerii do chorobliwego entuzjazmu, zarażając swoim amerykańskim optymizmem i czeskim zwątpieniem. Zaś hrabianka, nie mająca wedle przesądu dożyć 20tki Maria, prowadząca nas przez wydarzenia opowieścią, listami do znajomego oraz raportami z ustaleń mających uzdrowić siedlisko rodu, wydaje się być jedyną rozsądną postacią tego widowiska (włączając niemożliwe do ogarnięcia dogi i kompletnie zwariowaną córkę adwokata rodziny).
 
 Bardzo rzadko komedia wprawia mnie w doskonały nastrój, ale tutaj znalazłam lekkość i rozrywkę godną polecenia. Ta książka ma niezwykły urok, bawi i wprawia w troskę o bohaterów. Bawiłam się doskonale i zamierzam niebawem sięgnąć po kolejne części. ⁣

Pani_Ka