Otchłań zła

To prawdziwa otchłań ,która Cię wciągnie jeśli dasz się namówić na tą pozycję:)
Przerażenie,które towarzyszy od początku i pcha czytelnika do namysłu czy świat aż tak opanowany jest przez brutalność.Z realizmem opisane wydarzenia (co nie dziwi biorąc pod uwagę przygotowanie autora) co jeszcze bardziej może szokować i wywoływać dreszcze.Niektórych zaś może znudzić fakt szczegółowego opisywania kolejnych kroków policji.Jak dla mnie to plus,wszystko przemyślane od początku do końca.Tak samo jak wątek miłosny,który może trochę wybija i ktoś zarzuci ,że znów to samo,ale uważam,iż potrzebny żeby po tym co stanie się dalej i jak to wpłynie na Brolina nie wyszedł on na maszynę dekodującą zbrodniarzy a człowieka,który też ma uczucia.

Właściwie momentami czyta się z gęsią skórką na ciele nie mogąc się opanować i oderwać.To zasługa opisów zdarzeń,relacji zachodzących między bohaterami.Tu nie ma czasu na złapanie oddechu,zdarzenie goni zdarzenie od tych drobnych,wydawało by się błahych do tych,w których konsekwencje trudno uwierzyć,że mogą mieć aż tak drastyczny finał. Można by rzec,iż pozycja dla osób o stalowych nerwach.Polecam tą, jak i pozostałe 2 książki wchodzące w skład trylogii zła Chattam'a

Co za porąbany pomysł żeby co parę kartek powtarzać charakterystykę mordercy,która zajmuje dwie strony.Wszyscy policjanci łącznie z Brolinem zachowują się jak dzieciaki z przedszkola uczące się wierszyka na pamięć.
W połowie książki miałam chęć rzucić ją w kąt.
Miało być przerażająco i genialnie a ja przez większość czasu byłam znudzona ciągłymi objaśnieniami metod śledczych.
Owszem byłam ciekawa kto jest mordercą,jak go schwytają itp ale ogólnie to samo czułam czytając Deavera albo duet Douglas&Preston i na pewno wtedy nie byłam tak zniechęcona jak przy tej książce.

Mam nadzieję,że kolejne tomy okażą się ciekawsze.

Czy porównywanie ,,Otchłani zła'' do ,,Milczenia owiec'' jest słuszne? Nie, ale to nadal bardzo dobry thriller.

Pierwsze rozdziały to dość szybko przeprowadzone schwytanie seryjnego mordercy – Lelanda Beaumonta i uratowanie Juliette przed okrutną śmiercią przez Brolina, co budzi między nimi cień sporej sympatii. Właściwa historia zaczyna się jednak rok później, gdy ktoś zabija kobiety dokładnie w ten sam sposób, co Leland. Ale Leland nie żyje. Nie miał przyjaciół, matki też już nie ma na świecie, a ojciec jest lekko zacofany, więc kto go znał na tyle dobrze, żeby podjąć się dokończenia dzieła? A może Leland powrócił? Joshua Brolin, inspektor wydziału dochodzeniowo-śledczego i ekspert od portretów psychologicznych oraz jego pomocnicy: Salhindro, Meats, kapitan Chamberlin, DiMestro, podpięty na siłę zastępca prokuratora Cotland i inni muszą stawić czoła zdecydowanie jednej z najtrudniejszych spraw. Mimo ewentualnego zagrożenia próbuje pomóc również Juliette, która pokonała demony przeszłości.

Brolin jest naprawdę przyjemnym facetem, który na dodatek uwielbia grać w gry. Potrafi wczuwać się w mordercę i w ten sposób odtwarza wydarzenia i określa psychikę sprawcy. Chwilami może wydawać się alfą i omegą całej historii, ale na szczęście rzadko towarzysze przebywają w jego cieniu. Jest bardzo zdeterminowany, trudno go złamać, a nawet, gdy wydarzy się coś strasznego, szybko wraca do psychicznej równowagi.

Juliette naprawdę można było polubić, bo przesadnie ...

Bardzo dobra książka! Podoba mi się, ponieważ:
+historia opisana w książce (fabuła)
+postacie
+warsztat literacki (cudo! Ambitna praca autora)
+konstrukcja powieści
+budowanie napięcia i dozowanie czytelnikowi informacji
+logiczna, spójna i sensowna fabuła
Minusy:
-jeden element zakończenia
-podejrzewam że zgrzyty w czytaniu spowodowane błędami w tłumaczeniu. m.in. Pistolet Glock to nie rewolwer ;)

Sięgnąłem po tego autora zachęcony pozytywnymi recenzjami i nie zawiodłem się.

1. Bardzo szczegółowo tkana rzeczywistość stanowiąca tło do przygód naszych bohaterów, opisy miasta, procesów, nawyków ludzkich, otoczenia - nie nużące, nie przydługie - a trafne i działające na wyobraźnię. Autor posługuje się językiem tak zręcznie, że ruszający z piskiem opon mustang opryskuje naszą wyobraźnię żwirem spod kół, a szał miłosnych uniesień - (pomimo braku zwykle towarzyszących teog typo powieściom opisów seksualnych zmagań) - wywołuje rumieniec na twarzy - choć autor w tym szczególe skupił się bardziej na emocjach.

2. Świetnie skonstruowane postacie, każda ma swoją historię, charakter, osobowość i sposób zachowania czy myślenia. Bohaterowie nie są jednakowi, są po prostu różnorodni - jak ludzie- i jak ludzie postępują różnie, popełniają błędy itp. Zwyrodnialcy będący kręgosłupem powieści i motorem zdarzeń także mają swoją historię, a Chattam umiejętnie dozuje informacje, właściwie robi to przez drugą stronę barykady czyli spry...

Przeczytana jednym tchem. Pomysł na wykorzystanie Necronomiconu jako inspiracji zbrodni, palce lizać. Nauka kontra zło. Niezła lektura.

Wciąga niesamowicie, thriller z prawdziwego zdarzenia mroczny i zaskakujący.

Mimo pokaźnych rozmiarów wciąga i czyta się bardzo szybko - niestety :)

Prawdziwy thriller :) Warta polecenia.

Uwielbiam tego typu książki ... ''Otchłań zła'' trzyma w napięciu, intersująca fabuła, ciekawie skonstruowani bohaterowie. Warto przeczytac :)

rozczarowała mnie ta książka. Często autor się powtarzał, nie zgadzałam się kompletnie z charakterystyką mordercy... strasznie dłużyła mi się ta książka, męczyłam ją 2 tygodnie :(