Pianista

Książka, która paraliżuje nawałem okrucieństwa, przedstawia jak najbardziej realny obraz II Wojny Światowej w Warszawie. Lektura bardzo dobra. Czytałam po obejrzeniu filmu, w pewne bardzo słoneczne wakacje - upał był niemiłosierny, a ta książka, na czas pochłaniania jej treści sprawiała, że człowiekowi było po prostu zimno, bo nie mógł zrozumieć - dlaczego tak Było? Okrutne czasy, które miejmy nadzieję na sto procent nie powrócą. Polecam.

Przepiękna. Przeczytałam ją zanim pooglądałam fil, teraz zabieram się za oglądanie. książka przecudowna o ile tak ja można nazwać. Przerażająca i wzruszająca. Najboleśniejszy moment to poznanie dalszych losów Wilma Hosenfelda. Zdecydowanie polecam.

"Pianista" nie jest książką, którą wybiera się dla odprężenia czy relaksu, ale niewątpliwie warto ją poznać. Opowiada o Holocauście w sposób przejmujący i budzący emocje. Czytamy o tym, jak Władysław Szpilman przez wiele miesięcy, a nawet lat żył w ukryciu, niemal bez jedzenia, pijąc brudną, z trudem zdobytą wodę, będąc chorym i osamotnionym, ale uważam, że w rzeczywistości nie jesteśmy w stanie naprawdę wyobrazić sobie, co czuli i czego doświadczyli ludzie w podobnej sytuacji, możemy jedynie próbować zrozumieć koszmar, jaki przeżyli. Czasem zastanawiam się, jak Niemcy radzą sobie ze świadomością, że ich rodacy dopuścili się takich zbrodni... Przytoczę tu słowa kapitana Wilma Hosenfelda, Niemca, o którym można powiedzieć, że uratował Władysławowi Szpilmanowi życie: "Ciągle zadaję sobie pytanie: jak było to możliwe?" Chyba nie ma jasnej i prostej odpowiedzi na to pytanie.

Czytałem bardzo dawno temu i pamiętam, że film (który widziałem wcześniej) zrobił na mnie dużo większe wrażenie. Książka wydawała mi się pozbawiona większych refleksji i emocji. Ot, autor, widząc okrucieństwa wojny i trupy, pisze całkowicie beznamiętnie sprawiając wrażenie iż cieszy się że on żyje. Ciekawa jako literatura faktu, jednakże mi brakowało tu literackiego "pazura" i wszelakich uczuć.

Maynard - książka zapewne jest pozbawiona większych refleksji bo po pierwsze została napisana przez mężczyznę a wiadomo jak ta płeć bywa oszczędna w emocjach. W każde zdanie włożył dużo sił, musiał się nauczyć żyć z tym co widział. Próbował się w jakiś sposób znieczulać, by przeżyć. Przecież tyle razy był załamany, bał się i był od kroku od śmierci. Książka i film bardzo dobre.

bardzo prawdziwa...i to w niej jest chyba "najgorsze"... to książka pełna przeżyć i emocji, które przez papierowe kartki przenikają w naszą duszę wywołując nie koniecznie przyjemne uczucie smutku, żalu i przerażenia...przedstawia w sposób bezlitosny fakty historyczne...naprawdę godna przeczytania !!!

Niezwykle poruszająca. Dla mnie najistotniejsze jest zakończenie, w którym Szpilman wspominając swego wybawcę, Wilma Hosenfelda, obala stereotyp - "wszyscy Niemcy są źli". Bo tak naprawdę musimy przestać myśleć schematami - oto prawda, jaką chce nam uświadomić Szpilman.

Niesamowita! Może to zabrzmi patetycznie, ale dużo zmieniła w moim życiu. Szpilman to wyjątkowy człowiek. Jestem pełna podziwu dla jego ogromnej woli życia - mimo że stracił wszystko, nadal chciał żyć i grać na pianinie... To po prostu TRZEBA przeczytać!

Niesamowita i wstrząsająca książka. Klasyka, którą trzeba przeczytać. To niewiarygodne ile zła może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi. Polecam chociażby dlatego, żeby poznać, jak upiorne było życie w tamtych czasach.

Żadnej książki tak szybko nie przeczytałem. Najpierw widziałem rewelacyjną ekranizację, zazwyczaj książka jest lepsza od filmu i w tym przypadku nie jest inaczej choć jedno i drugie stoi na bardzo wysokim poziomie.

Książka stanowi wzruszający zapis o losach człowieka, któremu dane było doczekać zakończenia działań wojennych na frontach Europy i powrócić do normalnego życia. Polecam

zgadzam się z luki.stą. Zazwyczaj nie lubię oglądać, a później czytać. Przeszkadzało mi to troszeczkę, ale i to, i to było bardzo dobre. Przejmujące - to na pewno.

Wspaniała książka. Przede wszystkim uderzyła mnie w niej wola przetrwania Szpilmana, kiedy jedyne co jeszcze nie umarło to nadzieja. Piękna i straszna lektura.

Strasznie płakałam podczas czytania tej książki i oglądając jej ekranizację... Tyle okrusieństwa, śmierć wszędzie... I to wszystko działo się naprawde...