W „Pieśniach” zawarty został „program” poetyki Horacego, dla którego szczególnie istotne były: kontynuowanie i pogłębianie związków z klasyczną poezją grecką, podkreślenie roli poety jako nauczyciela i mentora, ukazującego i utrwalającego rzeczywistość. Filozoficzna wymowa „Pieśni” swoją specyfikę zawdzięcza niecodziennemu połączeniu elementów myśli stoickiej i epikurejskiej, jakie dokonało się na kolejnych etapach artystycznej drogi Horacego. Ta niespotykana synteza dwóch odrębnych filozofii antycznych zaowocowała narodzinami oryginalnej ideologii poety, która znalazła swój wyraz we wszystkich dziełach Horacego.