Opinia na temat książki Pisarka

"Nie boi się pani, że sama padnie ofiarą własnej wyobraźni? [...] A wymyślone przez panią historie ziszczą się w rzeczywistości?"

Laura Ruta jest autorką bestsellerów, kobietą która ma kochanego, wyrozumiałego męża, duży dom i wspaniałą karierę. Pewnego dnia dostaje tajemniczą przesyłkę, na dodatek uważa że to przepowiednia jej śmierci. Kiedy znika po kilku dniach nikt nie jest w stanie wytłumaczyć co się stało. Jednocześnie wychodzą na jaw sekrety i działania ludzi nie tylko z otoczenia pisarki ale także ludzi, którzy chcą być jak Laura. Co się stało z kobietą? I czy jest tutaj szansa na happy end?

"Pisarkę" przeczytałam w sumie zaraz po "Idealnej". Zderzenie najstarszej i najnowszej powieści Autorki. I mimo, że zauważyłam poprawę w stylu, w budowaniu dialogów czy opisów. To sama fabuła według mnie była gorsza. Mniej zagadkowa i mniej mnie fascynowała.

"Pisarka" to książka, w której zazdrość i chęć zemsty gra pierwsze skrzypce. Jednocześnie, mamy bardzo mocno rozwinięty wątek zdrady, który powoduje, że część bohaterów zachowuje się zbyt emocjonalnie, nielogiczne, co psuje efekt czytania i powoduje, że chce się krzyczeć, że jest tego po prostu za dużo.

Sama historia może się podobać, chociaż dla mnie niektóre elementy zostały potraktowane skrótowo, a także pomacoszemu. Brakowało mi dreszczyku emocji związanego ze zniknięciem Laury, a proste wyjaśnienie niektórych sytuacji powodowało że nie było mocnego efektu. Jednak postać Joanny była mocnym elementem książki. To właśnie jej historia, chociaż toczącą się obok, spowodowała że byłam ciekawa rozwoju sytuacji. I to właśnie dzięki Joannie mamy najlepszy element zakończenia, który powoduje, że kończymy czytać w sumie usatysfakcjonowani.