Cytaty z książki "Plugawy spisek"

Dodaj nowy cytat
...aby mieć odwagę umrzeć, wystarczy stracić nadzieję.
Przemierzanie mrocznych czeluści sprawia, że prędzej czy później otwieramy drzwi do własnych otchłani. Wyciąga się je na zewnątrz. Każda istota ludzka ma w sobie odrobinę ciemności. Światło nie może istnieć bez mroku.
Wszyscy dorośli muszą być odpowiedzialni. Aby młodzi mogli osiągnąć równowagę.
...okrutne i wojownicze popędy, które umożliwiły człowiekowi przeżycie ostatnich kilkuset milionów lat wśród nieprzyjaznej natury, sprawiły, że wspiął się on powoli na szczyt łańcucha pokarmowego. Instynkt bezlitosnego zabójcy prowadziły człowieka przez dziewięćdziesiąt procent okresu ewolucji jako gatunek zwierzęcia, który osiągnął wreszcie "wiek rozumu".
Kiedy spędza się całe dnie na stawianiu się na miejscu przestępców, szczególnie tych najgorszych, w końcu zaczyna się rozumować jak oni. Człowiek przywłaszcza sobie ich sposób widzenia świata, ich doświadczenia, ich fantazje. Powoli zaczyna się zamykać, przyzwyczaja się do tej sytuacji. Prawdziwa osobowość zostaje osłabiona, cios dosięga tego, co najintymniejsze, nawet relacje seksualne przestają być takie same, stają się bardziej dzikie. Człowiek oddala się od innych, czy tego chce czy nie, staje się bardziej agresywny, wszystko nabiera czarnej barwy.
Przemoc to czarna dziura, wsysa wszystko, co napotyka na swojej drodze.
...społeczeństwo to machina miażdżąca wszelkie różnice...
Wszyscy ludzie, którzy bawią się w rozkładanie na części pierwsze dusz najgorszych zabójców, w końcu stają w obliczu własnych stref cienia.