Cytaty z książki "Pocztówki z Portugalii"

“Żeby pójść do przodu, trzeba zamknąć za sobą wszystkie drzwi do przeszłości. (...) Przeszłość blokuje i ogranicza. Stwarza złudne wrażenie, że wszystko można jeszcze cofnąć, odwrócić i naprawić.”

“Założenie rodziny to życiowy restart. Wszystko zaczyna się jakby od nowa. Zupełnie inaczej. Pewne rzeczy przestają mieć znaczenie, inne stają się najważniejsze. Wszystko ulega przewartościowaniu.”

“Czujemy znacznie więcej, niż potrafimy wyrazić słowami. Nasz język jest za ubogi w stosunku do uczuć, nie odzwierciedla do końca myśli, nie oddaje półcieni i palety barw. Kiedy chodzi o uczucia, staje się płaski.”

“Mówią, że czas leczy nawet najgłębsze rany, i coś w tym jest, chociaż myślę, że po moich ranach zostały blizny, które nie pozwalają mi ułożyć sobie życia.”

“Świata nie zbawisz. Jest taki, jaki jest. Każdy ma jedno życie. Dlaczego twoje chcesz obciążyć wszystkimi możliwymi nieszczęściami?”

“Krzyk w dyskusji to nie żaden argument. Tam, gdzie kończą się argumenty, zaczyna się podnoszenie głosu. Chciałaś rozmawiać, to porozmawiajmy.”

“Smutek podzielony na dwoje będzie łatwiejszy do zniesienia. Nawet najcięższe decyzje podejmowane wspólnie staną się łatwiejsze.”

“Coś wydaje mi się nielogiczne. Rzeczy nielogiczne nachodzą i dręczą. Nie można się od nich uwolnić i ja właśnie nie mogę się od tej historii uwolnić.”