Podwójna linia życia

Autobiografia Kory z 1992 roku. Sięgnęłam po nią w fazie zainteresowania ruchem hippisowskim w Polsce. Okres hippisowski jest tu zresztą wspomniany dość zdawkowo.
Kora skupia się na niewesołym dzieciństwie i swojej filozofii życiowej. Opowiada w sposób prosty i rzeczowy. Zdaje się, że tekst nie miał opieki redaktorskiej, bo nie brak w nim powtórzeń, błędów i niekonsekwencji. Czasem zaskakuje nieporadnością, czasem naiwnością (żeby nie powiedzieć ostrzej). Ale jest też rozbrajająco szczery w swoich ułomnościach.
Dużym atutem książki są zdjęcia Kory z różnych okresów życia. A Kora jak wiadomo piękną kobietą jest, więc nawet stylistyka disco-punk jej nie szkodzi. Natomiast jeśli ktoś chce się dowiedzieć, na czym polega siła jej osobowości, to raczej nie z tej książki.