Pokój w czwartym wymiarze

“Chcę, żeby wiedział, że zazwyczaj mój dom wygląda całkiem inaczej. Że zazwyczaj jest żywy i pełen ruchu, pełen światła, pełen swobodnych rozmów. Pełen miłości.”

“- Nie powinniśmy być martwi, Kenny - mówię. - To nie był nasz czas. A Bóg, wszechświat albo czymkolwiek jest to, w co wierzysz, wiedział, że to nie był nasz czas, i dlatego jesteśmy tutaj, aż sprawy na górze zostaną naprawione i będziemy mogli wrócić.”

“Usiłuję zachować spokój, ale nawet teraz, kiedy to mówię, pod moją fasadą opanowania szaleją emocje: okropne kłębowisko szoku, żalu, frustracji. Wraz z emocjami przychodzą wspomnienia, które jeszcze trudniej odeprzeć.”

“Kenny sprawia wrażenie odprężonego. Prawie jakby był w domu. Prawie jakby był całkowicie obecny w tej właśnie chwili, w każdym pierożku, w każdym kęsie, tak kojąco znajomym, a wszystkie pytania dotyczące czasu, nieskończoności i wieczności chwilowo stały się nieistotne.”

“Ale zamiast dlaczego było jest: nieodwołalność mojego istnienia, której świadomość przyszła powoli, a potem zastygła, jak płynna magma, która stwardniała, wsączając się w skałę.”