Pokoloruję twój świat

W sierpniu bieżącego roku swoją premierę wydawniczą miała najnowsza powieść Ewy Bauer nosząca tytuł „Pokoloruję twój świat”. Ci, którzy śledzą moje czytelnicze poczynania na pewno wiedzą, że czytałam i opisałam dla Was większość książek tej autorki więc tym razem również nie mogło stać się inaczej.

Na początku poznajemy Beatę, młodą panią architekt, która ma romans z żonatym kolegą z pracy – Janem. Gdy Beata orientuje się, że jest w ciąży jej związek z Janem gwałtownie się kończy, ponieważ jak się okazuje żona Jana również spodziewa się potomka.

Nasza bohaterka jest dość mocno zdruzgotana i obawia się jak sobie poradzi w roli samotnej matki. Kiedy Janeczka przychodzi w końcu na świat Beata kompletnie nie odnajduje się w roli mamy i jak tylko może ucieka od córeczki… Wydaje się, że ważniejszy od dziecka jest dla niej ubóstwiany psiak.

W związku z tym w rolę opiekunek dziewczynki niejako automatycznie wchodzą Eleonora i Basia – mama i siostra Beaty, którym maleństwo od pierwszych chwil skrada serca. Czas płynie, relacje między bohaterkami bywają różne, Janka jest coraz większa i uskarża się na ból nóżek… co początkowo kobiety bagatelizują. Finalnie okazuje się jednak, iż stan zdrowia dziewczynki stopniowo się pogarsza… Rozpoczyna się więc poszukiwanie diagnozy, a po jej otrzymaniu momentami dramatyczna walka o jak najlepszą jakość i długość życia dziewczynki.

Autorka przybliża czytelnikom czym jest choroba Duchenne'a z wszystkim jej trud...

"Więc chodź, pomaluj mój świat
Na żółto i na niebiesko,
Niech na niebie stanie tęcza
Malowana twoją kredką".
"Pokoloruję twój świat" to pełna emocji opowieść o tym, co jest w życiu ważne. To przede wszystkim historia trzech kobiet Beaty, Basi i Eleonory, które będą musiały przeorganizować swoje życie i poświęcić je temu co, ważne.
Beata jest architektem. Zakochuje się w żonatym mężczyźnie i zachodzi z nim w ciążę, jednak Jan nie przyznaję się do dziecka. Kobieta może liczyć na pomoc swojej mamy Eleonory i siostry Basi. Po porodzie Beata oddala się od swojej córki i nie poświęca jej w ogóle uwagi. Do akcji wkracza Eleonora, która poświęca wnuczce każdą wolną chwilę. A tych chwil Janinka będzie potrzebować bardzo dużo, ponieważ okaże się, że jest nieuleczalnie chora.
Bardzo wzruszyła mnie ta historia. Janinka to bardzo mądra dziewczynka. A postawa jej babci i siostry zasługuje na medal. Kobiety swoje potrzeby odłożyły na bok i całkowicie poświęciły się dziewczynce, której matka nie do końca udźwignęła rolę matki.
W książce poruszone są takie tematy jak samotne macierzyństwo, niepełnosprawność, poświęcenie.
Fabuła książki bardzo mnie poruszyła i nie raz zakręciła mi się łezka w oku podczas lektury.
Polecam 👌