Polowanie na sobowtóra

Pierwszą książką Howard jaką przeczytałam był Mr. Perfect. W ogóle to była chyba pierwsza książka w której przeczytałam hot scenkę, więc musiało to być dość dawno :P
Potem miałam kawał czasu przerwy od autorki, a jak coś próbowałam to było o przemytnikach czy handlarzach bronią czego nie lubię więc czekała na mój humor. Aż w końcu przyciśnięto mnie do przeczytania Polowania na sobowtóra ;)

Otwieram ebooka, patrzę, narracja pierwszoosobowa co budzi mieszane uczucia. Nie od dziś wiadomo że to najprostsza droga do skopania książki. Na szczęście tu wzięła się za taką narrację profesjonalistka. Od pierwszych stron wiedziałam że będzie wesoło. Nie żebym nie lubiła narracji pierwszoosobowej ;) zwyczajnie wiem, że to częsta pułapka w którą łapią się początkujący pisarze i pisarki i niekiedy nie wychodzą z niej cało.

Blair jest troszkę zarozumiała, odrobinkę egocentryczna, ale wesoła i pozytywna. Chwilę małą trwało polubienie jej. Świetna bohaterka, z charakterem i zadziorą. Diablikami w oczach ;)
Odniosłam też wrażenie że Blair ma w sobie szczyptę Stephanie Plum. Zwłaszcza jeśli chodzi o podejście do byłego męża :P no i fascynację byłym – przyszłym facetem gliną.
A facet glina jest niczego sobie, szczerze mówiąc. Opisywany nie jako bóg piękności w przeciwieństwie do exmęża, na widok którego dziewczynki majtki przez głowę ściągają niemalże, ale jako taki atrakcyjny gość z krwi i kości. Były sportowiec, ambitny glina, no, to lubimy. Pierwsza myśl: oby tylk...

Bardzo mi się podobała. Ogólnie autorka skupiła się na romansie zamiast na kryminale. Jak dla mnie - bomba. Chwilami naprawdę nieźle się uśmiałam, z pewnością sięgnę po nią w przyszłości. Lekka, przyjemna lektura :).