Portret nieznanej kobiety

Niezmiennie lubię czytać książki o Gabrielu Allonie. To już ostatnia książka, którą posiadam. O następną będę musiała zawalczyć. Gabriel jest na emeryturze i mam wrażenie, że mimo iż nadal prywatnie para się pomocą dla przyjaciół to trochę stracił już pazur. Świadczy o tym chociażby zakończenie, spodziewałam się rozwiązania bardziej radykalnego. No cóż, jak widać pesel działa na szkodę każdego z nas. Miło spędziłam kolejne godziny czytając o przygodach Gabriela i zastanawiam się, czy kolejna książka o byłym już izraelskim agencie będzie ostatnia? Tu zawsze coś się dzieje a akcja wywołuje huśtawkę emocji. Super jest cały cykl o tym bohaterze. Kto lubi książki sensacyjno – szpiegowskie to polecam.

21 tomów trwała przygoda Gabriela Allona - legendarnego agenta izraelskiego wywiadu - jako szpiega i bezwzględnego egzekutora wszelkiego zła, jakiego dopuścili się wrogowie tego państwa. W 22 tomie Gabriel Allon jest już na emeryturze i swój czas spędza u boku rodziny w Wenecji, z żoną Chiarą i dwójką dzieci. Ale czy taki szpieg, jak Gabriel Allon, może całkowicie uwolnić się od swojej przeszłości?
"Portret nieznanej kobiety" to nie jest stricte powieść szpiegowska, to powieść o świecie fałszerzy dzieł sztuki, gigantycznych pieniądzach i tak samo wielkich przekrętach finansowych i oszustwach. Ze wszystkich poprzednich tomów wiadomo, że wielką pasją Allona jest malarstwo, do swego głównego zajęcia, jakim była praca na rzecz izraelskiego wywiadu, dorabiał jako wzięty i niezwykle ceniony konserwator największych dzieł najwybitniejszych malarzy w historii.
Tym razem został uwikłany w intrygę o ogromnych fałszerstwach największych mistrzów malarstwa. Na rynek wypływają nieznane wcześniej dzieła, jest ich tak dużo, że zaczynają budzić niepokój. No i oczywiście Allon podejmuje się odkryć prawdę o tej wielkiej mistyfikacji...
Powieść jest oczywiście bardzo dobra, błyskotliwe dialogi z nutką sarkazmu i ironii sprawiają, że czyta się ją lekko i momentami zabawnie. Jednak w moim odczuciu autor trochę zbyt mocno skomplikował tę intrygę. Przejawia się tu mnóstwo nazwisk, mnóstwo galerii i tak samo mnóstwo marszandów mniej lub bardziej zepsutych moralnie. Przyznam, że jak ...

Na Daniela Silvę trafiłam po raz pierwszy kilka lat temu, czytając jeden z „środkowych” tomów opisujących przygody Gabriela Allona, legendarnego szpiega izraelskiego wywiadu. Książka bardzo mi się spodobała i miałam w planach zapoznanie się z resztą, ale, jak wiemy, ciągle wychodzą nowe pozycje, aż zaczyna brakować czasu. Dlatego ucieszyła mnie wieść o możliwości sięgnięcia po kolejną część, już dwudziestą drugą! Część, która nie rozczarowała, a przyniosła za sobą wspomnienia tego, co w Allonie podoba mi się najbardziej: jego bezkompromisowość i umiejętność logicznego łączenia faktów.

Tym razem intryga łączy się z wielką pasją Gabriela, czyli malarstwem. Emerytowany agent zostaje poproszony o pomoc — stary przyjaciel, Julian Isherwood, właściciel galerii sztuki, ma poważny kłopot. Mężczyzna otrzymał niepokojącą wieść, że jeden ze sprzedawanych przez niego obrazów to falsyfikat. Informatorka ginie w tajemniczych okolicznościach, co daje początek serii groźnych sytuacji, zagrażających wielu osobom. Allon musi na chwilę porzucić życie rodzinne, które prowadzi u boku żony i dwójki dzieci, aby spróbować rozwikłać zagadkę.

Książkę czyta się w średnim tempie, ze względu na dużą liczbę nazwisk, miejsc oraz skomplikowanych wydarzeń. To lektura świetna na zimowe wieczory, gdy możemy w spokoju się nią delektować. Autor nie zawiódł, pozostawiając bohatera tak charakterystycznym, jak był wcześniej, z jego trudną przeszłością, naznaczoną bliznami duszą. I piekielnie ...