Powstanie film narodowy

Świetna satyra, zwłaszcza na zarządzanie kulturą (Sztuka to zbyt poważna sprawa, żeby się nią zajmowali artyści - por. też [T.pl] we Wrocławiu), ale również na dyżurne narodowe cierpiętnictwo, z którego przed laty śmiał się w podobny sposób już Mrożek. Autor w warstwie treściowej sięga do klasyków (niekomiksowego) gatunku, m.in. do "Misia" Barei (wielki film narodowy ma taką samą funkcję, jak wielki miś ze słomy: "odpowiada żywotnym potrzebom całego społeczeństwa" i "jest na miarę naszych możliwości"), natomiast w oszczędnej kresce, zwłaszcza przy modelowaniu kosynierów, przypomina znów Mrożka - tym razem jego rysunki. Autor sam jest absolwentem filmoznawstwa, więc w postaci gońca-filmoznawcy obsadził samego siebie. Jak opowiada w wywiadzie w Trójce - w większość postaci sam się też wczuwał, żeby nikogo nie obrazić - korzystał z doświadczeń własnych i przyjaciół.