Opinia na temat książki Prosty układ

Cierpienia podczas upałów można skrócić skokiem na główkę do lodowatej wody... A co z cierpieniem duszy po złej książce? Na to pytanie nikt nie chce mi odpowiedzieć! Powieść "Prosty układ" to dosłownie coś prostego, pisanego na kolanie - do tego dołożono także hałdę toksyczności w relacji bohaterów, protagonistkę wyjątkowo lekkomyślną, niezdecydowaną i mentalnie nastoletnią. Wiele jest tu głupot, bolączek dla czytelnika oraz rzeczy przez które można odczuwać niepokój.
Łucja wpakowała się w głębokie szambo w relacji z Dymitrem, ale nikt nie widzi w tym nic złego (no, dopóki Dymek nie obija gęby bratu jednej z przyjaciółek, wtedy to jest zły tylko dlatego, że to zrobił). Nikt na dłuższą metę nie powie dziewczynie "hej, słuchaj, może przystopuj? Seks to fajna sprawa, ale nieprzetrącony kark przez wieczne szarpanie jest jeszcze lepsze!". A przydałoby się, żeby ktokolwiek szepnął bohaterce słowo pełne rozsądku.
Dialogi takie jak:
"-Szczerze? Mało mnie to interesuje. - Uśmiechnął się. - Zapakuje cię.
- Co zapakujecie? - Kompletnie go nie rozumiałam.
- Mam ochotę cię zapakować. - Uśmiechnął się chytrze i podniósł brew ku górze."
tylko udowodniają, że wiele rzeczy jest w niniejszej powieści nie tak. Jeśli ktoś ma chęć na pełnię mojego niezadowolenia, to zapraszam tutaj:
http://tekstyniezapisane.blogspot.com/2019/06/przepis-na-tandete-prosty-ukad-ka-figaro.html

Wszystko w cierpieniu dla:
czytampierwszy.pl