Przebudzenie

Intrygujący debiut. Tak na szybko mogę powiedzieć po przeczytaniu "Przebudzenia". Nastawiona byłam raczej sceptycznie, okładka sugerowała jakąś fantastykę, może wampiry? A historia jest osadzona w realnym świecie i z zjawiskami nadprzyrodzonymi ma niewiele wspólnego. Autorka weszła na trudny temat choroby psychicznej, namieszała, poplątała, a końcówką uderzyła jak obuchem. Pomysł bardzo ciekawy, ale wykonanie troszkę kuleje. Mam wrażenie, że najpierw powstały kluczowe sceny, dopracowane i przemyślane, a cała reszta jest trochę dopisana "na siłę". Przez to jest trochę nierówno, momentami nudnawo i niezrozumiale. Mimo tego czuję u autorki duży potencjał.

Do tego debiutu polskiej pisarki podszedłem sceptycznie nastawiony. Dość enigmatyczny opis nie wskazujący na to, co może się wydarzyć i zaledwie ponad 100 stron. Z perspektywy czasu zachęcam do czytania tej książki z jak najmniejszą znajomością fabuły.

Zacznę od fabuły, która na pierwszy rzut oka wydaje się być dość nijaka. W wypadku samochodowym ginie Anna, żona głównego bohatera. W jego życiu zaczynają nawarstwiać się problemy, jego córka nie potrafi pogodzić się z utratą matki. Zaczyna ona przejawiać niekontrolowane wybuchy złości, w wyniku których trafia na oddział szpitala psychiatrycznego. Tam zapada w śpiączkę, której przyczyn nie potrafi wyjaśnić żaden z lekarzy. Co się dzieje dalej? Jeśli zaciekawiła was fabuła sami sięgnijcie po książkę a przekonacie się sami. Mam nadzieję, że się nie zawiedziecie.

Ciężko jest mi umieścić tę książkę w jednym gatunku. Na pewno ma ona w sobie coś z powieści zabarwionej nutą fantastyki i tajemniczości. Tak jak już wspomniałem powyżej początkowo byłem sceptycznie nastawiony do "Przebudzenia" jednakże z każdą stroną coraz mocniej wciągałem się w historię Janka i jego córki.

Faktem jest, że nie znajdziemy w niej masy spektakularnych zwrotów akcji, aczkolwiek zakończenie które serwuje autorka w całości nam to rekompensuje. Gdyby nie to, że sam myślałem o bardzo podobnym rozwiązaniu fabuły (zakładając że stworzę coś swojego) to byłoby ono dla mnie zupełnie nieprzewidywalne. Je...

Jan po śmierci żony sam wychowuje córkę. Niestety kompletnie sobie z tym nie radzi. Jest przekonany, że gdy da jej spokój ona sobie poradzi. Maria natomiast bardzo tęskni za ojcem. Coraz bardziej nie radzi sobie sama ze sobą i staje się agresywna oraz niebezpieczna dla siebie i otoczenia. Jej ojciec zasięga pomocy u swojego przyjaciela psychiatry i postanawiają umieścić nastolatkę w szpitalu psychiatrycznym. Tam niestety Maria niespodziewanie zapada w śpiączkę.
Maria budzi się w innym świecie, gdzie sama może sobie wymyślić otoczenie, a towarzyszy jej dziwna Postać. Nastolatka w końcu ma szansę się wygadać, ale nie zauważa, że to ją osłabia. Jan natomiast zauważa wokół siebie dziwne zjawiska i nie wie jak do nich podejść. Czuje się zagubiony i osamotniony. W książce mamy podjęty temat utraty bliskiej osoby matki i żony. Zarówno Jan jak i Maria próbują sobie poradzić ze stratą, ale niestety nie widzą tego, że mogą sobie pomóc na wzajem. Jan jest pewien, że jego córka jest silna i da sobie sama radę. Ona natomiast nie rozumie tego dlaczego również ojciec ją opuścił wtedy kiedy najbardziej go potrzebowała. Przeżywanie żałoby i straty jest indywidualne, ale należy pamiętać, że inni również potrzebują wsparcia od nas. Serdecznie polecam. Moim zdaniem bardzo udany debiut.