Przemiany przestrzenne w dużych miastach Polski i Europy środkowo - Wschodniej

Podstawowe założenie leżące u podstaw tej książki sprowadzić można do stwierdzenia, że przestrzeń miejska jest zarówno zasobem, o który toczy się swoista gra między różnymi uczestnikami życia miejskiego, oraz sceną, na której ta gra się toczy i która - by pozostać przy tej metaforze - w znacznym stopniu przyczynia się do kształtowania sposobów, na jakie role poszczególnych uczestników są realizowane. Jest to założenie trafne i owocne. W pełni zgadzam się również z tą linią konceptualną, która w miastach i ich losach widzi istotny składnik makroprocesow społecznych - transformacji ustrojowej i jej przejawów ekonomicznych, ściślej społecznych, kulturowych - oraz zjawisk makrostrukturalnych. Miasta są oczywiście częścią większej rzeczywistości, ale częścią o istotnych właściwościach autonomicznych, odznaczającą się swymi względnie odrębnymi cechami i zasługującą w badaniach na wyróżnienie. (...) Czytelnik może zostać usatysfakcjonowany zróżnicowanymi przykładami, podróżując niejako, by rzec znowu metaforycznie, od Splitu do Lwowa, do Tbilisi i innych miejsc, ciekawie uzupełniających naszą potoczną miejską wyobraźnię.