Przy stole z tyranem

Książka podchodzi w nieco niefrasobliwy sposób do kwestii bytności i funkcjonowania świata kilku znanych tyranów z XX wieku. Co interesujące, Autor przedstawia sposób w jaki podporządkowywali i nadzorowali otoczenie i własny dwór. Najciekawiej do tej kwestii podchodzili Mao i Stalin, ale pozostałym też „nie brakowało” inwencji. Zastanawiające jest, że ci ludzie, pochodzący z nizin społecznych, wbrew oczekiwaniom, byli zasadniczo tradycjonalistami. Słowem – kochali świat potraw i napojów z regionów w których przyszło im spędzić dzieciństwo i młodość. Można by przypuszczać, że po dojściu do władzy, będą się raczyć nowinkami ze świata arystokracji, kuchnią francuską, czy wiktuałami niedostępnymi dla zwykłych śmiertelników, tak jak to miało miejsce na dworze cesarzy rzymskich. Okazuje się, ze to błędne myślenie. Taki Saddam, nawet we Francji starał się stworzyć swój świat kulinarny, chcąc pokazać wyższość „kulturalną” irakijskiej ku...

Christian Roudaut w swojej najnowszej książce ukazuje sześciu największych tyranów ubiegłego wieku przez pryzmat ich stołów. Autor prezentuje kolejno nawyki, przyzwyczajenia i dziwactwa kulinarne Mao, Bokassy, Hitlera, Ceauşescu, Stalina i Husajna. Preferencje żywieniowe i sposób biesiadowania poszczególnych przywódców ukazane zostały na tle ich dyktatorskich rządów.

Francuski dziennikarz kreśli obraz poszczególnych społeczeństw poddanych tyranii, ludzi cierpiących głód, niedostatek, żyjących w ciągłym strachu. Pokrótce przywołuje także szerszy kontekst historyczny, nawiązuje do wielkiej polityki. W książce pojawiają się nazwiska innych znanych polityków i przywódców, z którymi jego bohaterowie się zetknęli. Wszystko to jednak stanowi jedynie tło i opisane zostało w dość ograniczonym zakresie.

„Przy stole z tyranem” to przede wszystkim zbiór anegdot, mniej znanych faktów skoncentrowanych wokół stołu największych tyranów. Roudaut obnaża absurdy ich władzy, ujawnia kompleksy i lęki, pokazuje małość największych ciemiężców w historii. Czyni to z dużą dozą ironii i humoru. Jednak biorąc pod uwagę kontekst historyczno – społeczny jest to raczej śmiech przez łzy.

Polecam ten niezwykle lekko napisany reportaż nie tylko wielbicielom historii. Poczujcie to wyróżnienie podszyte strachem. Biesiadując z tyranem, nikt nie ma pewności, że nie jest to jego ostatni posiłek.

Mao Zedong
,, Ostra papryka, której używa i nadużywa, symbolizuje w jego mniemaniu rewolucyjny zapał, a pikantny smak czerwonego pieprzu, który pali podniebienie i żołądek, poddaje próbie metal, z którego jest odlany prawdziwy komunista. Niezbyt ostre potrawy- przeciwnie- zdradzają nijaki charakter i karygodną słabość, wręcz prawicową".

Jean Bedel Bokassa
,, Poza oficjalnymi przyjęciami posiłki Bokassy nie mają w sobie nic ekstrawaganckiego: najczesciej poprzestaje na grillowanym mięsie z liśćmi manioku, codziennym wikcie rodzin ze swojego kraju".

Adolf Hitler
,, Do końca swoich dni wielki miłośnik herbaty i mleka zachowa obojętność wobec przyjemności płynących z picia alkoholu, mimo że zdarza mu się zamoczyć usta w kuflu piwa. "

Nicolae Ceausescu
,, Lubi się oddawać prostym przyjemnościom, takim jak jedzenie nadziewanej kapusty, kury z rosołu, głowizny cielęcej z siekaną pietruszką, sałatki z wołowiny z majonezem, ciorby rybnej(...) obżarstwu towarzyszy lanie, które gospodarz, wyposażony w giętką gałązkę spuszcza jednemu z gości leżącemu twarzą do ziemi, uderzając go delikatnie w pośladki".

Józef Stalin i Saddam Husajn, posiłkitych dwóch panów pozostawię w tajemnicy. Nie mogę przecież zdradzić wszystkiego;-)

Powiem wam, że to nie tylko książka, która opowiada o jedzeniu tych osobistości. To jednak również kawałek historii w której oni panowali poczynając od czasów dzieciństwa, gdzie każdego z nich męczył głód....