Przysionek wieczności

Przysionek wieczności przywodzi na myśl niejeden horror, który miałem okazję obejrzeć. Książka opowiada bowiem historię gdzieś z pogranicza świata nadprzyrodzonego, a wręcz duchowego oraz naszej zwykłej, szarej codzienności. Mamy tajemniczy początek, który nasuwa wiele pytań. Następnie przyglądamy się jak bohaterowie odkrywają kolejne sekrety, próbując połączyć ze sobą elementy tej układanki w całość i w końcu pozbyć się zmory.

Choć szybko zorientowałem się, że obcowałem z podobnymi opowieściami, to wcale nie oznacza to, że się znudziłem. Autor fantastycznie buduje klimat pisanej przez siebie historii. Przede wszystkim sprawia, że czytelnik jest skłonny uwierzyć, że gdzieś, może nawet w naszej okolicy taki niezwykły dramat jak ten, który spotkał bohaterów jego książki, się rozgrywa.

Łukasz Matysiak świetnie dzieli opowieść na czytelne rozdziały. Z pozoru część z nich może w pierwszej chwili wydać się niepowiązana, ale z czasem dostrze...

Czy potraficie wymienić jednego bądź kilku polskich pisarzy grozy, z których twórczością jesteście za pan brat? A może tak jak ja macie wrażenie, że ten gatunek literacki jest u nas nieco zapomniany? Jeśli już mówimy o twórcach horroru, to na pewno warto wymienić tu takie nazwiska jak Stefan Darda, Jakub Bielawski, Łukasz Orbitowski czy chociażby Magdalena Maria Kałużyńska. Tylko, czy są to nazwiska znane wśród osób, którzy po horror sięgają jedynie w wyjątkowych sytuacjach?
.
Przełom XV – XVIII zapisał się niechlubnie na kartach historii jako czas tzw. polowań na czarownice. Oczywiście żadnych czarownic wtedy nie było a kobiety, które posądzono o czarną magię, były nierzadko kobietami wyjątkowymi, wyprzedzającymi intelektualnie i kulturowo swoje czasy. Takich kobiet nie rozumiano, nie akceptowano, a co najważniejsze bano się ich. O naszej bohaterce nie wiemy za wiele. Jest koniec XVI w. Młoda dziewczyna budzi się nagle w ciasnym i ciemnym pomieszczeniu. Jest w trumnie, głęboko pod ziemią. Nie wie, jak się tu znalazła i nie wie jak się stąd wydostać. Woła o pomoc, ale ratunek nie przychodzi. Wie, że jeśli szybko nie opuści trumny, to zostanie pogrzebana żywcem i umrze. Nie mając przy sobie nic, czego mogłaby użyć do przekopania się na powierzchnię, postanawia użyć własnych rąk. Zdarte do krwi paznokcie to nie siekiera czy kilof – nie uratują jej. Zrozpaczona i wściekła przeklina swoich oprawców, ich bliskich i wszystkie przyszłe pokolenia.
.

„Przysio...

Od momentu kiedy wydawnictwo zaoferowało mi zrecenzowanie tej książki, i zobaczyłam tą okładkę, stwierdziłam, że ją biorę. I to jeszcze było na przerwie w szkole XD
Styl pisania jest przyjemny i o dziwo myślałam, że historia opisana 500 lat temu będzie opisana ówczesną gwarą a tu miła niespodzianka. Wszystko opisane jest prostym językiem.
Bohaterowie przypadli mi do gustu, jednak nie polubiłam ich tak bardzo żebym się z nimi zżyła i przeżywała historię razem z nimi. Postacie mają dobrze napisane zachowanie przy osobach które mają styczności z sytuacjami paranormalnymi. Za to duży plus, bo widać, że nie każdy reaguje tak samo.
Po opisie liczyłam na ciekawą akcję i taka była. W tym autor mnie nie zawiódł. Od pierwszych stron wkręciłam się w historię i za wszelką cenę chciałam się dowiedzieć jak to wszystko się rozwinie oraz skończy. Krótkimi momentami był chaos przez co czasami nie mogłam ogarnąć w jakim czasie jesteśmy i czy jest dalej kontynuowana akcja z poprzedniego zdania. Jak wspominałam, czasami nawet nie wiedziałam w jakim czasie jestem. Czy jestem w teraźniejszości czy przeszłości. Po kilku takich wydarzeniach bardziej skupiałam się na akcji aby taka sytuacja się nie powtórzyła. Chciałam również więcej wydarzeń z udziałem zjawy. Dużym plusem jest to, że nie potrafiłam przewidzieć co się stanie. Końcówka całej historii mi się bardzo podobała i jestem usatysfakcjonowana.