Opinia na temat książki Purpurowe rzeki

Na wstępie chciałabym podziękować z całego serca mojemu wspaniałemu przyjacielowi, który polecił mi tę książkę. Dareczku! Gdyby nie Twoja rekomendacja, prawdopodobnie nie sięgnęłabym po tę książkę, bo literatura francuska jakoś niekoniecznie do mnie przemawia. I to byłby wielki błąd, bo z własnej "głupoty" przeszłaby mi obok nosa bardzo dobra książka! ;)

"Purpurowe rzeki" to historia, która od pierwszych stron wciąga czytelnika i trzyma w napięciu aż do ostatniego zdania. Wartka akcja, przyjemny styl Grange'a, nietuzinkowy pomysł na fabułę i ciekawi bohaterowie to połączenie wręcz idealne! Do tego tajemnicze morderstwa, brutalność, mrok i tajemnica jako wisienka na literackim torcie. Czego chcieć więcej?

Moje pierwsze spotkanie z autorem uważam za bardzo udane. Książkę czytało się bardzo dobrze, trudno było ją odłożyć. Ogromnym plusem są wyraziste postacie mające swoje rysy i cienie. Nie są idealni, bez skazy i to w nich cenię. Dodatkowym smaczkiem była dla mnie "dwutorowość" w śledztwie - naprzemiennie swoje sprawy prowadzili Pierre i Karim. Podobał mi się ten zabieg! Początkowo czułam się wyrwana z pierwszego śledztwa, ale zaraz potem stwierdziłam, że to ma sens.

Mam kilka "ale", to dosłownie drobnostki. Częste powtarzanie nazwisk troszkę mnie raziło. Tak jakby autor nie starał się nazwać bohaterów inaczej niż Niémans czy Abdouf. I końcówka była trochę przerysowana (chociaż nie ukrywam, było to elementem zaskoczenia!). Natomiast tak jak wspomniałam, to drobne niuanse, które są po prostu moim "czepialstwem". Podsumowując: mocna siódemka, Panie Grange!