Raj nie do utracenia. Amazońskie silva rerum

W eseistycznej oraz posługującej się konwencją silva rerum formie, autor próbuje objąć szeroki pejzaż wiedzy o Amazonii, w oparciu o naukowe i literackie źródła, a także własne doświadczenia z podróży. W przekonaniu, że Amazonia to szczególna postać świata, szczególna osoba dramatu, w który włączono każdego z nas, gromadzi on bogaty zespół historycznych, przyrodniczych i kulturowych danych do jej portretu, podejmuje próby przybliżenia i interpretacji wybranych tekstów oraz snuje refleksje na temat ekologicznych i kulturowych szans i zagrożeń. Amazonia została tu skojarzona z rajem, i to rajem nie do utracenia, nie tylko po to, by w przekornej interpretacji Księgi Rodzaju szukać wyrazu dla zachwytu nad jej majestatem i lęku przed jej utratą. Ten poetycki zabieg jest też wyrazem niezgody na kojarzenie tej ojczyzny wód i lasów deszczowych wyłącznie z krainą smutku i teatrem apokalipsy.