Opinia na temat książki Rana

Każdy z nas ma swoje demony, przeszłość, której najchętniej by nie wspominał. Jednak zło to coś o wiele większego, o wiele... straszniejszego. Zło odbija piętno na duszy i nie pozwala o sobie zapomnieć. Nigdy.

To prawdziwy cud, że po tylu latach przerwy Klementynie udało się znaleźć pracę w zawodzie. Kobieta jest samotna, zmęczona i czuje się staro, ale grunt, że w końcu znowu zacznie dostawa regularne wypłaty. Ma się z czego cieszyć prawda? Szybko okazuje się, że prywatne liceum, w którym zaczyna uczyć to... specyficzne miejsce. Po śmierci jednej z uczennic wychodzi na jaw jak bardzo. Ale to nie wszystko, zaraz potem ginie kolejna osoba i zdaje się, że nikomu tak naprawdę nie zależy na wyjaśnieniu sprawy. Czy samotna nauczycielka i dziwny uczeń będą w stanie wykryć mordercę?

„Rana” to opowieść o źle, o zakorzenionym w podświadomości, pielęgnowanym nienawiścią potworze, który „zjada” wszystko, co dobre. To historia złych ludzi, beznadziejnych rodziców, niedobrych małżonków. To opowieść o krzywdzie, którą dziedziczy się wraz z wychowaniem i przekazuje dalej. I to jest... naprawdę straszne. „Rana” stanowi dokładne stadium tego, jak nie należy żyć i jakim człowiekiem nie powinno się być.

"Jeśli musiała, kłamała i brała na siebie ciosy przeznaczone dla innych. Na tym polegało jej życie. Zakochanie obudziło w niej marzenie, żeby było inaczej".

Ciąg dalszy na: https://www.recenzjenawidelcu.pl/2019/09/rana-wojciech-chmielarz.html