Opinia na temat książki Rana

Elżbieta i Klementyna są nauczycielkami w pewnej szkole prywatnej w Warszawie. Jednego dnia ginie Marysia, uczennica, a później ludzi ze szkoły spotka pasmo nieszczęść. Nikt nie jest bezpieczny. Czy komuś uda się rozwiązać zagadkę związaną ze szkołą? Czy zło przestanie się szerzyć?

Czytałam tę książkę już jakiś czas temu, ale dalej nie jestem pewna co o niej sądzę. Na pewno bardzo ją przeżyłam, choć czułam się niekomfortowo czytając ją. Podczas lektury uświadomiłam sobie jak najbliżsi mogą zranić, do czego się posuną... A także to, że pozory mylą. Nie wyobrażam sobie pracować w szkole, która jest opisana w książce. Czułam strach czytając o tym, co się dzieje, o tym, jakie podejście ma dyrektorka, nauczyciele. Łatwo było mi ocenić, że ja z takiej szkoły bym odeszła - ale ludziom zawsze łatwo jest oceniać decyzje, które podejmują inni. Miałam wielką nadzieję, że bohaterowie będą szczęśliwi, że stanie się coś, dzięki czemu nie będą musieli się wszystkim martwić.
Dzięki lekturze możemy zastanowić się nad naszym życiem oraz docenić to, co mamy. Możemy zobaczyć, jak mało rzeczy w życiu zależy od nas samych. I jak możemy działać przez to, że zostaliśmy skrzywdzeni.
Uwielbiam styl autora, wywołał we mnie wiele emocji.
Sama historia jest bardzo ciekawa, dla mnie nietypowa - nie czytam zbyt często thrillerów i kryminałów, nie spotkałam się wcześniej z podobnym tematem.
Nie przywiązałam się za bardzo do bohaterów, bo każdy z nich wydawał mi się negatywny albo zbyt słaby, żeby poradzić sobie w swoim życiu... Budzili we mnie współczucie, ale także ulgę. Że ja nie mam takiego życia jak oni.