Równina w płomieniach

Juan Rulfo uważany jest za jednego najwybitniejszych przedstawicieli średniego pokolenia pisarzy meksykańskich. Urodzony (w 1918 r.) i wychowany na wsi, w stanie Jalisco, zna dokładnie życie prowincji meksykańskiej – jej zwyczaje, krajobrazy, życie Indian – i te motywy wykorzystuje w swoich zwartych i oszczędnych opowiadaniach. Ogłosił dotąd dwie książki: przetłumaczoną na język polski mikropowieść „Pedro Páramo” oraz tom opowiadań „Równina w płomieniach” („El llano en llamas”), obydwie dyskutowane i analizowane obrosły już w bibliotekę rozpraw i doczekały się tłumaczeń na wiele języków. W samym Meksyku „Równina w płomieniach” miała od chwili ukazania się (w 1953 r.) siedem wydań.

Ten właśnie tom składający się z piętnastu krótkich opowiadań ustalił pozycję Juana Rulfa jako jednego z najwybitniejszych autorów posługujących się opowiadaniem jako formą artystycznej wypowiedzi.

Tematyka opowiadań to meksykańska prowincja, ale ukazana przy pomocy monologu wewnętrznego, symultaniczności planów, introspekcji i powolnego „obiektywistycznego” opisu. Oszczędność, konkretność w połączeniu z plastycznością języka, sięganiem do jego korzeni dialektycznych, mistrzostwem kompozycji, podejmowaniem tematów bardzo trudnych, odsłaniających elementarne akcydensy ludzkiej egzystencji sprawiają, że opowiadania Rulfa dorastają do poziomu najwybitniejszych osiągnięć prozy światowej w tym zakresie.